O CONCELLO DE SANTIAGO DISVINCULASE DO CONCERTO SIZZLA.

O grupo LGTB do PSdeG-PSOE alegrase da decisición do concello de Santiago de desvincúlase do concerto de Sizzla tras a movilización que realizamos os colectivos galegos LGTB.

Tras unha larga charla entre o grupo municipal Socialista de Santiago e o grupo LGTB do PSdeG-PSOE, se chegou ó acordo de que se publicase a decisión do concello de desvincularse do concerto. Ainda que a decisión se tomou onte e se comunicou á Sala Capitol e ós promotores, non saiu publicada.

Nunha nota emitida á última hora da maña polo concello de Santiago di que decidiu desvincularse do concerto do cantate xamaicano Sizzla Kalonji, previsto para esta noite na Sala Capitol como inauguración do ciclo 'Importa SantiagoDC', trala amplia polémica suscitada entre os colectivos.

Deste modo, a Concellería de Xuventude retirou todo o apoyo económico e loxístico a esta actuación.

Por outra banda non entendemos a postura do colectivo do PP "Colegas", que actuando desde Andalucia quere apropiarse do movemento realizado polos grupos LGTB de Galicia.

Ademais gustaríanos que se mostrasen probas da acusación que fai ós nosos compañeiros de "Maribolheras" sobre a autoría do mail da cancelación do concerto. É unha acusación moi grave que non se pode sostensar só en palabras.

Non entendemos a qué xogan defendendo á Sala Capitol, despóis do "falso" mail. Como sempre as xentes do PP só saben tirala pedra e agochala man en favor dos seus intereses. Nesta loita o único que está en xogo é a DIGNIDADE DAS LESBIANAS, GAIS, TRANSEXUAIS E BISEXUAIS.

ULTIMA HORA : SIZZLA SI ACTUA, TOD@S A SANTIAGO

SEGUN NOVAS DE ULTIMA HORA, O COMUNICADO ERA FALSO E VAI A CELEBRARSE O CONCERTO.
MAÑA CELEBRARASE UNHA CONCENTRACION EN SANTIAGO. ESTASE A FALAR CON OUTRAS GRUPOS E OS INFORMAREMOS DA HORA E O LUGAR.

GRACIAS A TOD@S CONSEGUIMOS QUE O CANTANTE HOMOFOBO SIZZLA NON ACTUE EN GALICIA

O colectivo LGTb do PSdeG-PSOE congratúlase da decision da Dirección da Sala Capitol de non deixar que se celebren actos no seu local que atentan contra a dignidade das persoas.

Nun comunicado sacado a primeira hora desta tarde a dirección da Sala Capitol fixo pública a súa decisión de suspender o concerto, previsto para mañá, do cantante xamaicano Sizzla Kalonji. Temos que destacar a labor conxunta realizada polos colectivos "MARIBOLHERAS PRECARIAS" e o grupo "LGTB do PSdeG-PSOE", ademais de outros grupos LGTB e sociais de Galicia, que tanto mediante dun blog aberto específico para a ocasión, como grazas os centos de e-mails que saturaron o correo das promotoras, a Sala Capitol, o Concello de Santiago e as empresas de venta de entradas, así como as chamadas realizadas polos militantes e simpatizantes destes colectivos que colapsaron a centralita da SALA CAPITOL.
A dirección desta sala destacou nun comunicado que non é a responsable da organización deste concerto, e que se limitou «a alquilar as súas instalacións ós promotores do mesmo, como habitualmente vimos facendo», «lamenta profundamente verse envolta nunha polémica que lles é allea» e, «espera dar por zanxadas as sospeitas e acusacións que se verteron contra a mesma», engade a nota.

Decisións como a tomada hoxe pola Dirección da Sala Capitol supoñen unha nova victoria na loita polos dereitos e pola diginidade das persoas LGTB. Dende o colectivo LGTB do PSdeG-PSOE non podemos menos que mostrar a nosa satisfacción por esta demostración de responsabilidade e que venlle a demostrar a persoas homófobas como o xamaicano Sizzla que están fóra de lugar nunha sociedade democrática e moderna como a nosa.

O GRUPO LGTB DO PSdeG-PSOE AMOSA A SÚA INDIGNACIÓN POLA ACTUACIÓN DO HOMÓFOBO CANTANTE XAMAICANO SIZZLA EN SANTIAGO.

SIZZLA ten un repertorio de cancións que claman en favor da violencia contra gais, lesbianas e transexuais cunhas letras extremadamente homófobas. O grupo LGTB do PSdeG-PSOE quere denunciar ante a opinión pública a falta de sensibilidade e de respecto que suporía a actuación do cantante xamaicano SIZZLA cara o colectivo homosexual e transexual. Esta actuación será o próximo venres, 30 de outubro de 2009, no contexto do “IMPORTA SANTIAGO DC” e organizado polo concello de Santiago.

“As súas cancións son unha clara apoloxía da violencia e atentan contra da dignidade e os dereitos de quen quere vivir en liberdade a súa preferencia sexual, así como tamén contra das leis. Polo tanto, pedimos a suspensión do concerto.

As súas cancións conteñen lindezas do tipo "mata a un maricón e síntete orgulloso" ou “Queima ós homes que o fan por detrás con outros homes… Morte ós maricas, o meu groso revolver vai disparar… Bang, bang! Morte ós maricas!”

Tras dun concerto en Alemaña no que interpretou esta peza, un mozo gai alemán foi asasinado polo que a Sizzla foille prohibida a entrada nos países do espazo Schengen. Sizzla xa tentou actuar en Barcelona e Madrid en maio do ano pasado, pero no Aeroporto de Barajas denegáronlle a entrada ó país por unha orde ditada por Alemaña.

Polo que vos pedimos a todo@s que mandedes o seguinte e-mail ás direccións que constan abaixo e que son das promotoras, do concello, da sala e tamén das empresas encargadas da venta das entradas.

SOLICITAMOS Á SALA CAPITOL, Á PROMOTORA IDEAROCK E Ó CONCELLO DE SANTIAGO A CANCELACION DO CONCERTO DE SIZZLA KALONJI PREVISTO PARA ESTE 30 DE OUTUBRO EN COMPOSTELA. A CELEBRACIÓN DESTE CONCERTO SUPORÍA UNHA APOLOXÍA DA HOMOFOBIA QUE ATENTA CONTRA A DIGNIDADE E OS DEREITOS DAS PERSOAS HOMOSEXUAIS E TRANSEXUAIS.

salacapitol@salacapitol.com
tprincipal@aytocompostela.es
info@radiation.es
idea@idearock.com
central@ticketmaster.es
coruna@fnac.es
infi@gongdiscis.com
http://www.compostelacultura.org/contacto.php?lg=gal
http://www.santiagodecompostela.org/contacto_c.php?&lg=gal
http://www.carrefour.es/cuentaselo/

A NOSA MEMORIA HISTÓRICA

Estamos a escoltar estos días de novo falar do tema do futuro cambio do nome das rúas na nosa cidade a consecuencia a lei de memoria histórica aprobada polo goberno de J.L. Rodríguez Zapatero.
Para o noso grupo, sete cores, a lei de memoria histórica, foi acollida con inmensa alegría porque é unha lei que vai rematar de golpe con dúas inxustizas históricas na nosa cidades e en moitas cidades de España. Dita lei vai quitar da nosa vista carteis, estatuas e diversas homenaxes que a nós, revolvíamos as entrañas con só miralas; pero ademáis permitíanos aproveitala ocasión para reivindicar ó noso concello que rematara con outra inxustiza histórica que era a ausencia nas nosas rúas de nomes dalgún referente do mundo lgtb, e non sería porque non houbera xente merecedora dunha rúa, creo que case poderíamos facer un barrio enteiro con nomes de persoeiros do mundo lgtb sen que ningún deles desmerecera o seu nomeamento.
Pois ben, no noso grupo, solicitamos no rexistro do concello; que é como hai que facelas cousas, e non nos micrófonos das radios ou nas cartas ó director dos xornais, unha rúa adicada a Tomás Fábregas. Unha persoa que loitou toda a súa vida a prol dos dereitos da xente seropositiva á que as leis americanas marxinaban. Tomás gañou; por incrible que pareza; o pulso á todo poderosa administración norteamericana e conseguiu que a lei que prohibía á entrada ó país de xente seropositiva non se aplicase.
Desde o grupo sete cores, cremos que é o momento; que non pode pasar nin un minuto máis sen que se corrixa esta inxustiza. A pelota está agora no tellado no noso concello e é momento para que o noso alcalde, que está amosando que o noso goberno municipal apoia sen fisuras ó colectivo lgtb, firme o decreto no que o nome de Tomás Fábregas figure nunha das nosas rúas, rematando así con esa inxustiza e ó mesmo tempo dando visibilidade a un colectivo que necesita estos referentes para conquerir a normalización da súa vida.
Sabemos que probablemente a rúa para Tomás terá xente en contra, e que seguramente non recibirá a misma unanimidade que a rúa para o Deportivo, pero creo que para eso estamos en política. A política non é para escoltar aplausos, a política é para aplicar uns ideais, para aplicar todo o noso corazón no goberno do lugar no que fomos elexidos. A negativa de algunha xente a que un persoeiro do mundo lgtb reciba a homenaxe dunha rúa só debe incentibarnos a explicarlle a razón dos seus merecementos, e a sentir o orgullo de ter a razón do noso lado. O contrario só é populismo e sabemos que Javier Losada non é ese tipo de político, sabemos que cré nos nosos dereitos, sabemos que coñece todos os nosos problemas e sabemos que vai por todo o seu corazón en correxir esta inxustiza.
As leis acátanse, pero hai algunhas que no momento de acatalas sintes como se quitaras das túas costas un peso que non te deixaba respirar, e esta é unha delas. Esta lei é desas cousas que te recordan o orgullo de ser e sentirte Socialista. Gracias presidente.

O 17-O PIDEUSE A DESCLASIFICACIÓN DA TRANSEXUALIDADE COMO ENFERMIDADE.

O 17-O pideuse a desclasificación da transexualidade como enfermidade con actos en todo o mundo

As asociacións da FELGTB sumaronse á convocatoria da Rede Internacional pola Despatoloxización da Transexualidade "Stp 2012"

A Federación Estatal de Lesbianas, Gais, Transexuais e Bisexuais, FELGTB, apoia a Rede Internacional Stop Trans Pathologization-2012 que traballa porque a OMS, Organización Mundial da Saúde, deixe de considerar a transexualidade como una enfermidade.

O 17 de outubro tivo lugar a primeira gran convocatoria internacional cunha xornada de concentracións en máis de 35 cidades de todo o mundo.

En España, haberá concentracións en Barcelona, Bilbao, A Coruña, Donostia, Gasteiz, Madrid, Zaragoza, Granada, As Palmas de Gran Canaria, Oviedo ou Valencia, entre outras cidades, e pediráselle ó Goberno de España que apoie cunha declaración institucional a desclasificación da transexualidade como enfermidade nos manuais internacionais da OMS, como se fixo coa homosexualidade en 1990.

En Madrid, o acto principal foi unha manifestación que partiu ás 19.30 horas da Praza de Chueca. Ese mesmo día, Magenta repartira información en Zaragoza, entre as Prazas de Aragón e o Pilar. En Sevilla, ATA organizou unha concentración ás 12 horas na Praza Nova; a esa mesma hora, na Praza Virxe, en Valencia, celebrouse unha concentración de Lambda; Xega convocou ás 19 horas unha concentración ante o Teatro Campoamor de Oviedo; e Gamá estivo na Alameda de Colón de As Palmas de Gran Canaria unha xornada completa con stands informativos, charlas, recollida de firmas e unha concentración, ás 19 horas. En Barcelona, Plataforma de Activistes Sin Vergüenza uniuse á manifestación que comenzou na Praza Universitat ás 18 horas.

Para Mar Cambrollé, coordinadora da Área de Transexualidade de la FELGTB, "esta reivindicación enmárcase no contexto da defensa dos Dereitos Humanos porque seguir considerando a transexualidade como unha enfermidade é querer perpetuar a estigmatización e discriminación cara os homes e mulleres transexuais".

O grupo LGTB do PSdeG-PSOE apoia todas estas manifestación e loitara para que a transexualidade deixe de ser considerarada como una enfermidade.

DANCE FLOOR JUSTICE....

…ou a xustiza da pista de baile.

Hoxe parece un bo día para reclamaraiconografía cultural marica (perdón LGBT) e celebrarao son da música a anulación dun xuízo, oretraso da xustiza ¿ou a súa rectificación?

Anulouse o xuízo quetiña absolto ao asasino de Isaac eJulio alguénque, para quen non lembre, presa dopánico ante a posibilidade de aceptar unha proosta de dous rapaces do mismo sexo.(eufemismos,eufemismos…) decide decorar o corpo dedúas persoas coa sangue de 57 puñaladas e xa fora de control e tras por patas arriba a casa da parella, decide quemalos dentro por si aínda respiraban.

E cal é o motivo da celebración? Pois a anulación dunhasentencia a descaradamente homófoba e insuxta con calqueratipo de sentido común (e bailamos, e bailamos…)

Que a xustiza estea a revisar os seus tradicionais enfoqueshomófobos pode ser apuntar moi alto nas nosas miras. Querectifique unha sentencia incomprensible para calquera ser queteña por condena ser conxénere da especie humanaparece máis factible.

Namentras, Isaac, Julio, bailaremos por vos e celebraremos con risas a imaxe de oscuro victimismo que levamos cargando como unha losa durante séculos de traduiciónhomófoba. E como se dí por ahí, sen tempo non era.

Nelson G. Rodríguez Avilez

Colectivo 7Cores

UNHA PERSPECTIVA ECOLOGICA GAY

Hoxe é o BLOG ACTION DAY, que este ano esta dedicado ao medio ambiente. Estamos os compañeir@s do PSdeG-PSOE celebrando este evento en Lugo. Buscando en internet algo relacionado con ecologia e mundo LGTB, descubrín este articulo de Jorge Alberto Chavez Reyes titulado "Unha perspectiva ecologica gai". Podemos comezar aqui un bonito debate.

Un artículo de Jorge Alberto Chavez Reyes..

En verdad, ni gays y lesbianas, ni los pueblos indígenas, ni los pobres, ni los oprimidos podemos darnos el lujo de esperar que alguien más nos de el "permiso" para hablar. Más aún, tomando en cuenta que compartimos una opresión de raíces comunes, deberíamos sentirnos obligados a luchar por la liberación de los demás, y de la Tierra como sistema único del que todos somos parte, a la par que luchamos por a nuestra propia liberación de una situación en la que somos tratados como objetos prescindibles,discriminados, desvalorados y explotados.

Una espiritualidad y una teología gay, nacidas de la experiencia de la opresión, pueden contribuir de manera única a la reflexión ecológica. Como era de esperar, la mayoría de escritores varones incluso los que se hacen llamar ecologistas, excluyen el punto de vista gay, sin embargo, resulta sorprendente que la mayoría de escritoras feministas tampoco incluyan a gays y lesbianas como parte de su análisis de la opresión y explotación que sufre el ser humano y el ecosistema. Con esfuerzo, se ha llegado a reconocer y analizar en estos ámbitos además de la presencia de lasmujeres, la de los pueblos indígenas y las naciones del tercer mundo pero los gays y lesbianas seguimos ausentes, invisibles (como pasó en Sudáfrica este año).

Las minorías raciales (negros), las mujeres y de alguna manera ciertas especies en peligro de extinción, han visto reconocidos y garantizados sus derechos en años recientes pero no así --al menos no en igual extensión--la mayoría de pueblos indígenas, los pobres, los desplazados y los gays y lesbianas. Estos grupos, al igual que la mayor parte de los seres vivos no humanos que habitan la biosfera son invisibles, aún para los que se dicen "liberales" y siguen siendo por lo tanto, discriminados, desvalorizados y tratados por lo tanto como si fueran prescindibles. De acuerdo con el análisis ecológico de la situación actual, la culpa de los problemas ambientales recae sobre el antropocentrismo, sobre el egoísmo individualista humano. Por otro lado, de acuerdo con el feminismo, los privilegios masculinos y las estructuras sociales machistas han discriminado, desvalorizado y explotado tanto a la mujer como a la naturaleza.

Una perspectiva gay en este análisis, debería insistir en que no solo las mujeres, la naturaleza y la Tierra han sido objeto de discriminación y esvalorización sino que, nuestra sociedad con su temor a la diversidad, discrimina y desvaloriza a cualquier ser (gays y lesbianas, pueblos indígenas, pobres, discapacitados) o cosa (el medio ambiente, la Tierra) a la que considere "el otro". Lo que sufrimos no es solo unadesvaloración que conduce a la dominación y explotación sino que esa desvaloración nos lleva a la exclusión, a hacernos descartables, a hacernos candidatos a una extinción por la que nadie reclamará. Este punto de vista es una de las contribuciones que los gays podemos ofrecer a la ecología. El pensamiento y el análisis de los teóricos y estudiosos gay, así como la práctica cotidiana de los movimientos organizados, debe trascender los temas de la explotación y la dominación para abarcar lo referido a la esvaloración, la exclusión y la descartabilidad para apoyar y manifestarse de manera radical en favor de la diversidad y de respetar el valor intrínseco de todo lo que existe, ya sea humano , animal o vegetal, incluyendo el planeta mismo.

Los gays debemos luchar contra la visión desvalorizadora y excluyente que hace ver a los seres humanos y a la naturaleza como objetos descartables, mercancías sin valor en un mundo que desdeña lo diverso y elimina lo que le parece "innecesario", es decir lo que no tiene una utilidad que se pueda medir en términos de dinero.

Gays y lesbianas debemos mirar más allá de nuestra sociedad consumista, llena de objetos y seres descartables , elaborados en serie y con fecha de vencimiento para darnos cuenta de los crecientes basurales que nos rodean, del agua contaminada de nuestros ríos y mares, de los bosques talados, de la tierra sobreexplotada y convertida en desierto. Nosotros somos capaces de darnos cuenta de cómo nuestra sociedad esta echando a perder el gran hogar de todos que es la Tierra, porque tenemos la experiencia de seres humanos muchas veces tratados como objetos prescindibles. Históricamente, los negros, los pueblos indígenas, los pobres, los desplazados por el hambre o la violencia, los discapacitados y virtualmente casi todos los pueblos del Tercer Mundo, hemos sido tratados como objetos de uso descartables (ya sea siendo esclavos o recibiendo un pago miserable por nuestro trabajo) o simplemente inútiles.

En la historia de gays y lesbianas el hecho que para el resto de la sociedad somos prescindibles, nunca ha sido tan evidente como en estos años, de creciente violencia homofóbica y sobre todo durante la crisis del SIDA. Costó (y cuesta) mucho hacer que la sociedad en su conjunto (y los gobiernos que reflejan los valores de las sociedades que rigen) se interese invierta recursos en la lucha contra el SIDA toda vez que aún es visto como una enfermedad que afecta sobre todo " a los otros" (gays, africanos, pobres, etc.) Esa forma de actuar es un ejemplo de la actitud de la mayor parte de la humanidad hacia la Tierra, la naturaleza y el ambiente ; másallá de lo que es inmediato o útil, son vistos como "el otro" y por lo tanto, como algo prescindible. Y es por eso, precisamente, que la perspectiva ecológica de gays y lesbianas debe desafiar toda forma de discriminación, desvaloración y exclusión que conduzca a acabar con la diversidad y hacer de la vida una mercancía descartable.

Ni los gays, ni las lesbianas, ni la biosfera, ni el planeta, ni nada que forme parte de la gran diversidad de lo que existe en el universo, es prescindible, ni puede ser considerado descartable luego de su uso. Una perspectiva ecológica del proceso de liberación debe servir también como guía para nuestras propias vidas como gays y lesbianas. Y debemos empezar por rechazar cualquier intento de colocarnos en un molde que nos haga menos diversos.

En el caso de los varones gay en particular, debemos examinar la manera en que hemos sido socializados como "hombres". Tenemos que darnos cuenta de como en el proceso de aprender a ser "hombres", se nos ha enseñado a aceptar la explotación, la discriminación, la desvaloración de lo diferente, la prescindibilidad de lo que no significa poder o dominio en nuestras vidas. Si la típica socialización de los "hombres" en nuestra sociedad va en contra de la compasión, las demostraciones de cariño y lapreocupación por la naturaleza, los varones gay que -- en mayor o menor medida-- rechazamos y fuimos rechazados por ese proceso de "volvernos hombres", deberíamos ser capaces de demostrar, para que sirva de ejemplo a todo el resto de la humanidad, una forma masculina de compasión y amor por los demás y sobre todo de amor a la naturaleza.

Mientras afrontamos los peligros que amenazan el medio ambiente, podemos empezar a crear una ecología gay que ponga en evidencia que nuestra existencia como gays o lesbianas no es sólo una manera de "estar en el mundo" sino una manera de "estar con el mundo", como compañeros de lucha en el proceso de recuperar y liberar la Tierra.A pesar de que la mayor parte de la energía de las comunidades gays y lesbianas se consume en estos momentos en la lucha contra la homofobia y el SIDA, ya hay grupos que luchan contra la proliferación nuclear o buscan un reencuentro con la naturaleza.Desarrollar una perspectiva ecológica más amplia puede ayudarnos a ver la conexión entre todas las formas de opresión, explotación y desvaloración y puede ayudarnos a desarrollar lazos entre todos aquellos que las sufrimos. Solamente trabajando juntos, cooperando para conseguir la liberación de todos los oprimidos y explotados así como la liberación de la Tierra misma, conseguiremos nuestra propia liberación.

O Tribunal Superior estuda repetir o xuízo polo asasinato de dous gays en Vigo.

Tanto o fiscal como a acusación particular piden a repetición do xuízo do crime da rúa do Porto, en Vigo, no que faleceron dous mozos gays. O único acusado, Jacobo P.R. foi absolto de dous delitos de asasinato por un xurado popular.

O Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) acolleu hoxe a vista polos recursos de apelación que presentaron a acusación particular, a Fiscalía e a defensa do caso do crime da rúa do Porto, en Vigo, en cuxa sentenza --ditada a raíz dun veredicto do xurado popular-- absolveuse ao único acusado, Jacobo P.R., dos delitos de asasinato de dous mozos, e foi condenado a 20 anos só por un delito de incendio. Fiscal e acusación reclamaron que se repita o xuízo por "incumprirse" as garantías procesuais.

Os feitos ocorreron o 13 de xullo de 2006 no piso que as vítimas compartían na rúa do Porto e onde o condenado as agrediu cunha arma branca. Posteriormente, segundo a acusación, prendeu lume ao piso e fuxiu do lugar levándose unha maleta con diversos obxectos.
O xuízo celebrouse este ano en Vigo e o veredicto absolutorio do dobre asasinato dos dous mozos, que eran homosexuais, suscitou polémica xa que ao acusado condenóuselle só por un delito de incendio, pero non polos dous de asasinato que lle imputaban o fiscal e a acusación particular ou o de furto, que lle atribuía esta última.
O xurado tivo en conta como eximentes o "medo insuperable" e a "lexítima defensa" que argumentou a súa avogada, xa que presuntamente unha das vítimas intentouno obrigar a manter relacións sexuais.
Tamén alegou problemas de adicción de drogas e alcohol.

ARGUMENTOS

Na vista celebrada hoxe no TSXG, a Fiscalía e a acusación particular argumentaron que se "incumpriron" as "garantías procesuais" e consideraron que o veredicto do xurado non estivo suficientemente "motivado", ao tempo que cualificaron de "formulación errónea" o cuestionario que se remitiu aos membros do xurado.
Ambas as dúas partes pediron a nulidade da sentenza e a repetición do xuízo e, en concreto a acusación particular, reclamou que sexa un tribunal "profesional" formado por xuíces o que xulgue ao único acusado.
Os argumentos da Fiscalía e da acusación particular coincidiron en poñer en dúbida a existencia de "lexítima defensa" e "medo insuperable"que o xurado tivo en conta para condenar só ao acusado polo incendio que se produciu na vivenda, pero non polos asasinatos de Isaac Pérez Triviño e Julio Anderson Luciano, aos cales asestou un total de 57 puñaladas.

O fiscal, José Ramón Piñol, argumentou hoxe que "aceptando a tese de que no primeiro momento a reacción era defensiva, cómo se poden xustificar as segundas agresións", preguntouse na súa intervención, na que formulou tamén "se hai lexítima defensa na agresión de 35 puñaladas a un moribundo". Por iso, cualificou de "inasumible" a lexítima defensa, ao tempo que rexeitou o "medo insuperable", alegando que o acusado, tralas agresións, volveu entrar na casa "por unhas chaves, o móbil e as gafas".

Similares argumentos mantivo o avogado da acusación particular, Tomás Santodomingo, quen cuestionóu a "competencia" do xurado para xulgar uns feitos deste tipo polos delitos que se imputaban ao acusado e cuestionóu o seu veredicto, que no seu recurso de apelación cualifica de "non razoable e arbitrario". Nel, sosten tamén que, ao igual que o veredicto, a sentenza "adoece de erros en canto á aplicación de certos conceptos xurídicos", razóns polas que pide a anulación e a celebración dun novo xuízo.

DEFENSA

Pola súa banda, a defensa pediu na vista que se reduza de 20 a 10 anos de prisión a pena imposta polo delito de incendio. Ao respecto, sostivo que "non era posible unha explosión" na vivenda e afirmou que "non existiu risco efectivo e real para as persoas".
Sobre as formulacións da Fiscalía e a acusación particular para solicitar a anulación do xuízo, a letrada do procesado, María Jesús Rodríguez, sostivo que ambas partes pretendían "suplir os seus erros en primeira instancia". Así, manifestou que detrás dos seus recursos "subxace un interese de revisión dos feitos" e cualificou de "insostibles" os seus argumentos.
Así mesmo, considerou que non existe unha "indefensión irreparable", necesaria, dixo, "para a nulidade do xuízo", e engadiu que a acusación particular non presentou alegacións "sobre a competencia do xurado". No mesmo sentido, pronunciouse sobre a "falta de motivación" do veredicto que alegaron hoxe fiscal e acusación.

XUÍZO

Ao xuízo asistiu hoxe a nai dunha das vítimas, Isaac Triviño, así como unha decena de persoas que, coincidindo coa vista, concentráronse ante a sede do TSXG cunha pancarta esixindo a anulación do xuízo. Marta Pérez Triviño manifestou que confía en que o TSXG anule a vista e repita o xuízo.
"Agardo e teño fe en que se faga xustiza", afirmou en declaracións aos xornalistas, nas que subliñou o feito de que tanto o seu fillo como o seu compañeiro recibisen numerosas puñaladas. Sobre o veredicto do xurado, atribuíuno á "pouca información", aínda que tamén o vinculou cunha actitude de "racismo" e "homofobia".
O grupo LGTB del PSdeG-PSOE mostra a súa confianza en que se anule o xuízo "ante os fallos procesuais producidos e dado o escándalo xudicial e social producido pola inxusta sentenza", e cuestionamos que se tivese en conta a lexítima defensa "escusando ao asasino por un medo insuperable aos homosexuais, e en troques condeno uno a 20 anos polo perigo ao que expuxo aos inquilinos do inmoble tras o incendio provocado ao tratar de prender lume aos corpos".

A Sanidade pública vasca financiará as operacións de cambio de sexo e creará a Unidade de referencia no Hospital de Cruces

Osakidetza comezou a formar facultativos neste tipo de cirurxía e a adaptar os recursos da Unidade

Antes de quince días, o Consello de dirección do Servicio Vasco de Salud-Osakidetza, dependente do goberno Vasco, dará o visto e prace ao protocolo de actuación da Unidade de Diagnóstico para transexuais que estará situada no hospital biscaíño de Cruces.

Unha prestación á que se suma o diagnóstico e tratamento completo do proceso para que a terapia médica sexa “integral”. Segundo fontes sanitarias, aínda que non se decidiu cando se porá en marcha este tipo de intervencións, si comezou a formación dos facultativos neste tipo de cirurxía e a adaptación dos recursos da Unidade.

Aínda que de forma non oficial xa está funcionando desde hai meses, "iso si, con bastantes limitacións", os equipos de profesionais teñen xa ultimados todos os protocolos de actuación con estes pacientes. Osakidetza centralizará en Cruces todos os casos, que non superan en todo o País Vasco a trintena.

Un equipo multidisciplinar orientará desde o principio aos homes e mulleres transexuais que acudan a recibir terapias ou pidan información. "Trátase de facilitarlles o acceso sanitario sen que teñan que dar tantas voltas", aseguran fontes sanitarias.

Desde a posta en marcha da Unidade no hospital de Cruces, Osakidetza atende as primeiras fases dos pacientes transexuais, como o diagnóstico e o tratamento hormonal, "pero en cambio non se fai cargo da cirurxía de asignación de sexo".

Ata agora, Sanidade alegaba que a unidade interdisciplinar de xénero -que aglutinará a especialistas en sexoloxía, psicoloxía, psiquiatría, logopedas, endocrinoloxía, cirurxía...- non realizaba intervencións de reasignación de sexo porque a demanda de pacientes non xustificaba a súa implantación na Comunidade Autónoma Vasca, "pero se un transexual necesitaba ser intervido era derivado a dous centros do Estado cos que Osakidetza tiña acordos".

EFEBOFÍLIA (xustificar o inxustificable)

É cando menos curioso pensar no tempo que necesitamos unha parte da poboación LGTB en deixar de ser considerad@s enferm@s e o doado que é ser linguófilo, é dicir, que che gusta a lingua e, que se me entenda, xogar coa lingua no máis estrito sentido semántico, por Deus!.

É cando menos curioso ver o doado que é empregar os eufemismos para disimular os poucos matices morais que queiramos intentar crer que se manteñen entorno ao noso sagrado corpo relixioso (e cando digo queiramos refírome máis ben a un intento de escribir o noso propio ensaio sobre a cegueira e pretender non ver). Agora xa non existe a pedofilia, Silvano Tomassi deixou clara a obviedade, tamaño desaxuste moral non é máis que unha ilusión dentro do mundo da castidade moral máis absoluta, a culpa é desa pequena porcentaxe de maricóns que se coan entre os hábitos e por riba sofren desa pequena tara psico-sexual (e que viva Freud e a psicanálise decimonónica) que os leva a desexar a tenros efebos propios da época clásica e acenden as súas paixóns e instintos da maneira máis inevitable. E a culpa é de quen fai isto, claro, como fonte de desexo carnal.

É cando menos curioso ver como podemos pasar dun lado ao outro da linguaxe en busca dunha rectificación xamais considerada. Da metáfora de “un amor desmedido polos castos corpos da pureza”, ao eufemismo da efebofilia, á realidade pedófila de violación e abuso. E como ese mesmo argumento pode ser utilizado para eternas razzias legais contra esas capas de poboación que conviven coa perigosa mestura que para a moral pública supón a diferenza xeracional e o sexo. Cal é a diferenza?. A dominación, o dano, o exercicio de poder sobre aquel efebo que non quere ningún contacto co efebófilo de quenda que non pode resistirse á sua clásica beleza. Ou quizais poidamos empezar a pensar como Mendicutti e crer como facía non hai moito nunha columna, que utilizar a un prostituto suramericano non se chama prostitución e explotación, senón reactivación da economía dun país subdesenvolvido, achacándoo ao eterno paternalismo occidental marca da casa colonial.... Pensar mal sobre o exercicio de poder e dominación quizais sexa produto da miña propia mala dixestión, pero polo momento todo este balbordo montado por Tomassi valeu para evitar lembrar estatísticas, informes e datos que deixen no seu sitio estas declaracións, e mentres seguimos saboreando o rancio tufo de quen se escuda na moral para sinalar con dedos acusadores e desmarcarse entre halos de santidade.

É curioso ver como todo acaba sendo poesía. Agora a plana maior do clero preséntanos a efebofilia como forma de limpar as súas sotanas dos restos de fluídos corporais que neles poidan quedar. E quizais debamos pensar na necesidade de elevar novos altares ao clero 2.0 por manter na era tecnolóxica o seu interese no nome da estética, dunha linguaxe poética e non agresiva, rimbombante e de pluma exquisita...

Definitivamente, ás veces penso nas posibilidades que abre o analfabetismo... Pero só o moral.

Nelson G. Rodríguez Avilez
Colectivo 7Cores

I XANTAR POPULAR POLA VISIBILIDADE RURAL EN MONTERROSO

O I Xantar Popular pola Visibilidade Rural reuniu, o pasado sábado 26 de setembro en Monterroso, a gais, lesbianas, transexuais e bisexuais chegados de toda Galicia. O acto foi organizado polo grupo LGTB do PSdeG-PSOE. Con esta festa o grupo quixo mostrar o seu apoio ás xentes homosexuais e transexuais que viven no rural. Facer visible o feito LGTB no ámbito rural, para axudar a dignificar a vida dos nosos compañeiros e compañeiras.

Os participantes fomos recibidos polo alcalde de Monterroso, o noso compañeiro socialista Antonio Gato. Tamén asistiu a nosa compañeira de partido Laura Seara, en calidade de secretaria de Igualdade do PSdeG. Seara valorou o acto como unha plataforma para "defender o dereito de todas as persoas a vivir a súa vida en liberdade" e en contra da “discriminación por razóns de orientación sexual". Para a deputada do PSdeG, o obxectivo desta romaría é "facer visible o feito homosexual nas zonas rurais" e, por elo, elixiuse Monterroso para a celebración.

A parlamentaria socialista manifestou o seu desexo de que a chegada do PP á Xunta, "partido que mantén unha postura contraria a moitos dos dereitos conseguidos nos últimos anos", non supoña un paso atrás. “Estaremos vixiantes", advertiu, "as realidades de hoxe eran sonos onte, pero hai que traballar día a día, para que os gobernos non esquezan que este outro mundo existe", remarcou Seara.

O coordinador do grupo de traballo de Lesbianas, Gais, Transexuais e Bisexuais (LGTB) do PSdeG, Fito Ferreiro, sinalou que a romaría é unha aposta pola “creación no rural galego dunha conciencia cidadá soidaria" que promova "un cambio de actitude" cara este colectivo. Pediu "indiferenza e paciencia" ante as persoas que "sempre se manifestaron contra os dereitos dos homosexuais e que queren crispar, violentar e provocar ás persoas que só piden igualdade".
Cando empezamos o xantar eramos case cincuenta persoas, chegadas de Lugo, Ourense, A Coruña, Pontevedra... Charlamos, contamos anécdotas, rimos... Ós cafés uníronse compañeiros e compañeiras do partido de Monterroso. Despois xogamos un rondo de fútbol e outros tamén xogaron un xogo de cartas de rol.

Ás seis da tarde acudimos ó auditorio do Centro Sociocultural de Monterroso. Juan Carlos Beceiro leu o manifesto pola "Visibilidad Rural". Logo disto empezou o espectáculo co cantante Manu Clavijo e as drag-queens “Afrodita” e “Candy”. Ademais Guillermo e Kristal leron textos do poeta de Monterroso Lorenzo Varela. Despois como estaban en festa en Monterroso, xa de noite fomos ó pregón e logo tomamos uns viños coas xentes da vila.

Queremos dar as grazas ós compañeiros e compañeiras de Monterroso que axudaron a que esta festa fora un éxito. Foi un dia moi bonito e emotivo que esperamos repetir o vindeiro ano.

FOTOS DO I XANTAR POPULAR POLA VISIBILIDADE RURAL EN MONTERROSO

CONCENTRACIÓN DIANTE DEL TRIBUNAL SUPERIOR XUSTIZA DE GALICIA

TOD@S CONTRA O TRIBUNAL POPULAR HOMÓFOBO DE VIGO”

CONVOCA:

CONCENTRACIÓN DIANTE DEL TRIBUNAL SUPERIOR XUSTIZA DE GALICIA

Martes 6 de Outubro ás 11:00h en A Coruña. Pedímosvos a todos aqueles que podais asitir que vos acerqueis, xa que mañá o tribunal revisa se o xuízo de Dani e Isaac realizar conforme á lei ou non. O tribunal Superior de Xustiza de Galicia esta en a praza de Galicia de A Coruña.

Grupo LGBT del PSdeG-PSOE

“Cando se soubo do acto gai en Monterroso, moitos pensaron que isto era unha bacanal”

A LOITA POLA NORMALIDADE
Xoán Carlos Beceiro, veciño deste municipio da Ulloa, foi un dos promotores da primeira “Romaxe pola Visibilidade LGBT no Rural”.



Este sábado Monterroso converteuse na capital gai de Galiza. O PSdeG organizou neste municipio da comarca da Ulloa a primeira “Romaxe pola Visibilidade LGBT no Rural”. Até o mesmo achegouse medio cento de persoas. Porén había un dato sintomático: os participantes da bisbarra contábanse cos dedos das mans.

Detrás desta iniciativa hai un nome: Xoán Carlos Beceiro García. Este mozo de 32 anos de idade sabía que non ía ser doado contar coa asistencia dos veciños. De feito, el é de Monterroso. Todos os seus recordos están ligados a este municipio. Non podía ser doutro xeito. As circunstancias da vida afastárono da súa familia biolóxica e con só tres anos pasou a ser interno dun colexio de monxas da localidade. Alí estudou e vuviu até que con 16 anos comezou a buscar un futuro laboral no mesmo concelllo. Agora traballa como asalariado nunha explotación gandeira.

-Vieiros: Como xorde da idea dunha romaría para visbilizar o mundo gai no rural?
-X.C.Beceiro: Isto falámolo no grupo de traballo LGBT do PSdeG. Monterroso é un lugar bastante céntrico e sabían que contaban coa miña colaboración.
-Saír do armario nunha comarca rural é especialmente difícil?
-(Ri) Aquí había moita xente que non o sabía antes desta fin de semana. Agora si que noto máis as olladas da xente, pero era algo que xa agardaba cando decidín organizar o acto. Xa sabía o que podía pasar porque eu ouvía os comentarios homófobos da xente que descoñecía que eu era gai. A xente que o é homosexual en Monterroso non dá a cara. Incluso, cando te decides a saír do armario procúpanse de que os poidan relacionar contigo.
-Mais supoño que tamén habería xente que se solidarizaría contigo despois de dar este paso?
-Ninguén chamou para felicitarme.-Como se pode rachar coa invisbilidade do mundo homosexual nos concellos rurais?
-No rural é máis difícil porque todo o mundo se coñece entre si. A idea xeralizada é que a homosexualidade é algo sucio, anormal. Hai demasiados tópicos. Por exemplo, por ser homosexual pensan que xa che gustan todos os homes. De feito (volve rir), cando saíu nos medios o do acto a xente pensaba que aquí se ía montar unha bacanal.
-Cantas veces pensou darlle un punto de xiro á súa vida e marchar de Monterroso?
-Moitísimas veces. A verdade é que non marchei por diversas circunstancias, pero é certo que teño máis amigos nas cidades.
-Pero supoño que se avanzaría algo na aceptación do mundo gai?É certo que a xente nova acepta mellor ca os vellos as diferentes orientacións sexuais. Afortunadamente, tamén hai cambios no rural.
-Como se pode lograr ese cambio de mentalidade?O principal é espallar a idea de que que é unha opción completamente normal. Os primeiros que teñen que velo así son os propios homosexuais. Ocultarse é acabar discriminándose a un mesmo. Hai que intentar vivilo coa máxima normalidade para que vaia callando tamén esta idea nos que te rodean.
-Determinados políticos debería saír do armario para dar exemplo?Dende logo que si. Os políticos deberían facelo porque son un modelo para a sociedade. Ese xesto, sen dúbida, tamén lle axudaría a moita xente.

(Entrevista publicada en Vieiros e realizada por Ramón Vilar o 30/09/2009)

MANIFESTO POLA VISIBILIDADE LGTB RURAL

As palabras son os ecos da voz que na súa gran maioría esfúmanse co tempo, os encontros como este son actos que perduran na historia e formaran parte da nosa memoria. Por primeira vez celebramos un acto tan significativo e de apoio incondicional á visibilidade rural. Noutros tempos, afortunadamente xa pasados, isto seria un acto escandaloso e ata delictivo. Como todos sabemos, a loita pola igualdade dos nosos dereitos, e con elo me refiro ó colectivo lgtb con respecto ó colectivo heterosexual, non é algo que comezase fai dous días, é unha loita de moitos anos que, por fin, vai dando os seus froitos.

O partido socialista na súa primeira lexislatura marcou un punto de inflexión coa Lei do matrimonio entre homosexuais. Con elo non só outorgaba a unión legal a través do matrimonio entre persoas da mesma condición sexual senón que nos facía partícipes dos dereitos que a Constitución Española xa concedía ós matrimonios heterosexuais, e dos que desafortunadamente nós, unha parte importante na sociedade, viámonos privados de ditos dereitos constitucionais. Afortunadamente, esta lei fainos máis visibles na vida privada e pública neste país.
Por desgraza como sabemos todos inda hoxe un partido político mantén un recurso no tribunal constitucional contra dita lei e algunha organización santa e relixiosa séguenos considerando enfermos e apestados.

Hoxe, amigos e amigas, queremos que sexa un día de celebración por todo o que se acadou, pero non esquezamos que estamos aquí para apoiar á xente que vive en zonas rurais, e que desgraciadamente inda hoxe nos nosos días poden sentirse temerosos, o peso lapidario das criticas homófobas que se verten cara as persoas, pola súa condición sexual.
Queremos que a xente se sinta libre, que se decide compartir co resto da sociedade a súa condición, non teña o temor de que esta a perder dereitos como persoa ou se sinta un bicho raro ou un ser desprezable. Neste papel integrador entramos todos dunha maneira ou outra e sempre apoiando á xente que decide dar o paso. Os medios de comunicación intégrannos creando opinión e facendo ver a través do poder informativo a toda a sociedade que por ter unha condición sexual que a maioría da xente non goza, pero que unha gran parte de dita sociedade si compartimos. Non somos nin bichos raros nin enfermos, nin mellores nin peores que o resto da sociedade. Vós, xente da política, o voso papel é indiscutiblemente fundamental na integración xa que sodes quen ten o poder de lexislar leis a favor da igualdade.

As sociedades avanzan, a través da historia podémolo observar, e neste momento toca vivir en liberdade, pero liberdade que non pode ser total se seguimos xulgando á xente como bos ou malos, validos ou inútiles pola súa condición sexual. Vivamos onde vivamos, grandes cidades ou pequenos núcleos rurais, sexamos libremente visibles, porque desta forma estaremos contribuíndo a formar unha sociedade máis libre, máis autentica e con novos valores humanos.
Amigos que estamos hoxe aquí, sigamos loitando por non perder o acadado ata o momento e por seguir dando pasos firmes cara a integración total na sociedade. Xente do rural, non teñamos medo a mostrarnos tal e como somos, pois non cometemos ningún delito con elo, sexamos libres e non permitamos que as actitudes homófobas duns poucos, nos infundan medo e nos devalan coma persoas.

Non á homofobia e si á liberdade afectivo sexual, si á liberdade coma persoas. Dende aquí fágovos saber que en nós, os socialistas, sempre atoparedes un apoio incondicional. Estamos aí, coma sempre, respaldando e apoiando calquera iniciativa en pro de defender os dereitos e liberdades de todas as persoas.

Desexo enormemente que isto sirva de exemplo para outros partidos políticos que presumen de ser progresistas ante a sociedade e que cando lles toca gobernar só se dedican a recortar prestacións e dereitos sociais. Hoxe é un día de festa e unidade e invítovos a que sexa así, que gozemos todos dos actos que se celebraran durante esta xornada e que nos sintamos máis unidos que nunca por unha causa xusta.
Amigos e amigas do rural e das cidades sexamos visibles e loitemos pola nosa visibilidade persoal.

Grupo LGBT do PSdeG-PSOE