jueves, 29 de diciembre de 2011

O GRUPO LGTB 7 CORES PIDE QUE SE TRABALLE CONTRA A HOMOFOBIA CON POLITICALES REAIS . AS DENUNCIAS PUBLICAS EN CERTOS CASOS PODEN PREXUDICAR .


REFERENTE AS PINTADAS EN INSTITUTO DE A CORUÑA.

O GRUPO LGTB 7 CORES PIDE QUE SE TRABALLE CONTRA A HOMOFOBIA CON POLITICALES REAIS .
AS DENUNCIAS PUBLICAS EN CERTOS CASOS PODEN PREXUDICAR E NON AXUDAR.



Fai xa un mes que o Grupo LGTB 7 CORES tivo coñecemento dunhas pintadas homofobas nun instituto da nosa cidade.

Cando hai insultos ou agresións homofobas hai uns protocolos de actuación xa que se saímos antes en prensa podemos agravar o problema se esa persoa esta dentro do armario, ten outros problemas familiares ou doutro índole.

Cando tivemos coñecemento de ditas pintadas o 22 de Novembro, puxémonos en contacto coa orientadora do centro escolar en cuestión. Decatámonos do problema real que existe alí e para non prexudicar a ninguén chegamos a uns acordos de actuación.

Esta é a forma de actuar, antes de saír en prensa e utilizar politicamente a problemática dun persoa. Xa que a publicidade pode acentuar mais o problema. O denunciar estes problemas desta forma demostran o non coñecemento da nosa realidade e o intento de acordarse de nós e nós para a confrontación política.

Ademais se o concelleiro de EU- OS VERDES coñecese de verdade o problema non se equivocaría na formulación da denuncia.


Estes acordos, ademais doutras accións, consiste en facer charlas sobre diversidade sexual no próximo trimestre en devandito centro escolar. Estas charlas estarán coordinas polo servizo de Mediación Municipal e nelas participasen tamén os colectivos da Coruña A.L.A.S e o Grupo LGTB socialista 7 CORES.

Desde o grupo LGTB 7 CORES sempre defendemos Os Servizos de Mediación LGTB dentro das políticas para traballar pola igualdade real do noso colectivo. Desde estes servizos désense charlas en institutos, a profesores. Deberíanse facer campañas contra a homofobia e dando a coñecer ao realidade da poboación LGTB. Tamén se atenderían ás persoas que necesiten axuda para desenvolver a súa orientación sexual ou a familiares e amigos.

Gustaríanos que o concello da Coruña potenciase este servizo e dese as instrucións precisas para que o servizo de Mediación LGTB do concello da Coruña realizase as charlas que tenia programadas. Neste trimestre só deu dúas charlas en institutos e colexios. E parécenos que é unha pobre actuación para un programa que debería dar tres ou catro charlas por semana.

Tamén nos preguntamos cal é o orzamento que o concello da Coruña vai dedicar ás políticas LGTB. Xa que dentro dos orzamentos municipais do 2012 non se atopan especificadas e están englobadas xunto outros programas como o de secretariado xitano, sen contía concreta. Logo da experiencia do ultimo Festival de Arte LGTB Visible onde o concello recorto de 14.000 euros que orzara a 5000 euros crémonos que o futuro das políticas LGTB do goberno municipal estean á altura dunha cidade como a da Coruña.

E tamén pedimos ao concelleiro de EU-OS VERDES que se quere traballar de verdade polo colectivo, pida que o concello Coruña continúe coas políticas que desde fai catro anos realizábanse dentro do programa VISIBLE e que contaba cunha dotación orzaría que agora non constan no orzamento municipal. Este programa da concellaría de Servizos de Servizos Sociais encargábase de VISIBLE CINEMA, VISIBLE CORUÑA, O SERVIZO DE MEDIACION MUNICIPAL LGTB e a programación cultural da semana do ORGULLO.

jueves, 1 de diciembre de 2011

1 DECEMBRO DÍA MUNDIAL DO SIDA



Pedro Zerolo: "A crise non pode ser unha escusa para eliminar as políticas de prevención do VIH"


O secretario de Movementos Sociais e Relacións coas ONG mostra a súa preocupación porque o futuro Goberno do PP siga o camiño de supresión das políticas de prevención do VIH no ámbito da saúde pública como nas CCAA que goberna Madrid, 30 de novembro de 2011. Pedro Zerolo, secretario de Movementos Sociais e Relacións coas ONG, alertou hoxe contra as políticas de supresión e graves recortes no ámbito da saúde pública.


Con motivo da celebración do Día Mundial do Sida o 1 de decembro, afirmou "que a crise non pode ser unha escusa para reducir drasticamente o investimento nas políticas de prevención do VIH". O dirixente socialista subliñou que "diversas comunidades autónomas gobernadas polo PP recortaron gravemente ou eliminado, os Programas Autonómicos de Prevención do VIH". mostrou a súa preocupación porque coa chegada do PP ao goberno de España "signifique un retroceso nas políticas de prevención, tratamento, atención e apoio relacións co VIH e a sida".


Zerolo recordou que en España se produciron o ano pasado preto de 3.000 novos diagnósticos, dos cales o 45% foi tardío. "É imprescindible que desde as Administracións públicas sanitarias sígase impulsando o diagnóstico precoz, facilítese ao máximo o acceso ás probas de detección e garántase o acceso gratuíto, anónimo e confidencial ás mesmas", sinalou o responsable de Movementos Sociais, quen engadiu que "a prevención segue sendo o investimento máis eficaz para evitar a propagación do VIH".


Con motivo deste día, o dirixente socialista quixo recordar a "os preto de 30 millóns de persoas falecidas a causa da sida en todo o mundo, así como aos seus familiares e amigos" e reclamou a todas as administracións políticas públicas contra o estigma e a discriminación que sofren as persoas seropositivas "que dificultan gravemente a prevención, o diagnóstico e tratamento desta enfermidade".

martes, 29 de noviembre de 2011

VODA DE MARCELA E ELISA



O pasado sabado reunímonos varias persoas para render homenaxe a Marcela e Elisa, dúas coruñesas que en 1901 casaron na Igrexa de San Jorge rompendo todas as regras establecidas na epoca. O matrimonio aínda consta no libro matrimonial da citada igrexa. Marcela e Elisa tiveron que escapar primeiro a Porto e logo a Bos Aires, sendo o final da historia tragico. Dentro da edicion do mini Festival Visible 2011 se esta reslizando unha exposición sobre a historia destas dúas coruñesas, unha exposición que non debeis deixar de visitar. Marcela e Elisa estan consideras as pioneiras do matrimonio homosexual no noso pais, e debemos sentirnos orgullosos lso cidadáns de Coruña da loita que realizaron estas dúas mozas.


A homenaxe a Marcela e Elisa foi moi emotivo. E despues despues da cerimonia a comitiva nupcial deu unha volta e fíxose fotos na praza de Maria pita. Logo houbo un picho nunha das terrazas de Maria Pita con torta nupcial incluída. Unha tarta que preparo para a ocasión a TiaVero.


O enlace foi obra dos grupos LGTB A.L.A.S Coruña e "7CORES" coa axuda da ONG VISIBLE e a colaboración de "tortas da TiaVero", Alunmos de Escola e Imaxe de Coruña, Pablo Rodriguez, Juan Pazos, XSG, Visible Coruña, Concello da Coruna e a UDC.


TEXTO DA HOMENAXE




ELISA SÁNCHEZ LORIGA


Nacín na Coruña ás sete da mañá do 8 de setembro de 1862. Era filla Manuel Sánchez e María Loriga, naturais ambos de Santiago de Compostela e veciños da Coruña. Bautizáronme na Igrexa de San Jorge, actuando como padriño Antonio Fenda e María Pin. Entre 1877 e 1879 formeime como mestra superior na Escola Normal da Coruña, na praza de María Pita e ese mesmo ano realizo o exame de reválida para obter o título. Cando coñecín a Marcela eu tiña 23 anos. Cando nos casamos cumprira xa 39 anos.


MARCELA GRAZA IBEAS


Fun bautizada na Igrexa de Santa Águeda, da cidade de Burgos, o día 27 de xuño de 1867. Nacín sendo filla natural de Manuel Graza e Marcela Ibeas e vivín durante dez anos no hospicio. Foi unha vida moi dura, xa que tiven que loitar a diario para sobrevivir ao fame e ás enfermidades, ademais da a falta de agarimo. Cando os meus pais casaron na Coruña en 1877 leváronme con eles e lexitimáronme. Entre 1884 e 1887 formeime como mestra superior na Escola Normal da Coruña. Cando coñecín a Elisa eu tiña 18 anos, pero cando nos casamos xa tiña 34.


NARRADOR

ELISA E MARCELA COÑÉCENSE


Elisa e Marcela coñécense en 1885 na Escola Normal, na que quizais Elisa, ao ser familiar da directora, estaba traballando en tarefas administrativas cando Marcela cursa os seus estudos como mestra. Un día Marcela, entusiasmada, chega a casa e di aos seus pais: ?¡Ai mamá! ¡Se vises que amiga máis boa teño! Estou encantada. Coñecina na Escola. É parente da directora. Non estuda, pero vai alí a traballar? Os pais de Marcela ao ver que esta relación íase facendo cada vez máis íntima decidiron enviar a Marcela a Madrid por catro meses. Cando Marcela regresou a Coruña Elisa e ela xa nunca volverían separarse?


NARRADOR

ITINERARIO DOCENTE DE AMBAS AS MULLERES


Cando Marcela regresou de Madrid Elisa era mestra interina na escola de Couso, no Ayto. de Coristanco. tomara posesión o 4 de setembro de 1888 e sería confirmada nese mesmo destino o día 31 de decembro de 1889. Ao reencontrarse de novo na Coruña Marcela decidiu solicitar a súa primeira escola, en Traba, situada tamén en Coristanco, moi preto de Couso, onde Marcela exerceu como mestra interina entre o 13 de febreiro e o 11 de xullo de 1890. Todos estes anos sempre que foi posible ambas as mulleres conviviron na máis absoluta intimidade, encargándose Elisa a miúdo ?porque tivo máis períodos de falta de traballo- de lavar a roupa no río, da cociña, de carrexar a auga e da limpeza e coidado do fogar. A convivencia das dúas mulleres ?dúas mestras- non resultaba sorprendente nin sospeitosa porque a soltería era o estado natural de moitas mestras. Con todo Marcela e Elisa decidiron casar pola igrexa. Non sabemos que foi o que as levou a facer este acto tan temerario, pero o caso é que o fixeron. Tras numerosas negociacións, coa familia, co cura e con outras persoas. Parece que a transformación de Elisa no seu ficticio primo Mario resultou crible. Non foi fácil porque houbo que convencer a moita xente e todo debía resultar moi convincente. Pero finalmente lográrono e o sacerdote Víctor Cortiella accedeu a casar á parella. A voda oficiaríase o día 8 de xuño de 1901, ás sete e media da mañá.


O acta da voda, inscrita no Libro 13 de matrimonios (1897-1911) da parroquia de San Jorge, di así:


OFICIANTE


"En 8 de xuño de 1901. Eu o Doutor Don Víctor Cortiella Somoza, Cura párroco de San Jorge da cidade da Coruña, por delegación de D. Pedro Varela Rolón Cura párroco de Santa Eulalia de Dumbría, de onde é veciña a contraente, precedida a lectura das tres canónicas moniciones e previos os demais requisitos canónicos-legais, asistín ao matrimonio que por palabras de presente e mutuos consentimentos contraeron nesta igrexa parroquial de San Jorge por unha banda: Don Mario José Sánchez Loriga, solteiro, de trinta e un anos de idade natural e veciño desta de San Jorge, fillo lexítimo de Don Manuel Sánchez e de Dona María Loriga, naturais da cidade de Santiago; e por outra Dona Marcela Graza Ibeas, tamén solteira, de trinta e catro anos de idade, natural de Santa Águeda da cidade de Burgos, filla lexítima de Don Manuel García, defunto e de Dona Marcela Ibeas, naturais o primeiro de Alcañiz, provincia de Zaragoza e a segunda de Vivar, provincia de Burgos. Recibiron as bendicións nupciais e foron testemuñas Don Miguel Hermida Casares, viúvo e Don Heliodoro Rei Mourenza, casado, veciños desta cidade. E para que conste asino."


OFICIANTE


pasaron 110 anos deste feito e hoxe día 26 de novembro de 2011 queremos volver vivir e sentir o que Marcela e Elisa sentiron. Por favor preséntense as contraentes?


ELISA


O meu nome, como todos vós sabedes é Elisa, pero aquí comparezo co falso nome de Mario. Non me quedou outro remedio que inventar este nome para poderme casar con Marcela, a persoa á que máis quero. Por ela daría a vida. Marcela é a mellor persoa do mundo e a muller que elixín para que me acompañe o resto da miña vida.


MARCELA


O meu nome é Marcela, eu non tiven que cambiarme o nome. Cambioullo Elisa porque ela daba mellor como home. Elisa é a miña vida enteira. É un ser humano marabilloso, unha muller á que me entreguei por completo desde que nos coñecemos.


ELISA


Non sabería dicir moi ben porqué decidimos casarnos e xogarnos o todo polo todo con esta voda. Pero o certo é que ambas o necesitabamos. Sentiamos que senón era desta forma non viviriamos nunca unha vida plena. Por que os demais si poden facelo e nós non?


MARCELA


Queriámonos. Sentiamos un amor sen medida a unha pola outra e non estabamos dispostas a resignarnos. Por que non intentalo? E intentámolo. Por iso estamos aquí hoxe, porque queremos volvelo a facer, unha vez máis?


SACERDOTE


Elisa Sánchez. Agora si podes casarche co teu verdadeiro nome. O Goberno español cambiou o Código Civil para que vós vos pudiéseis casar. Así é que che pregunto: Elisa Sánchez aceptas contraer matrimonio con Marcela Graza?


ELISA SÁNCHEZ


Si, quero. aceptei cada un dos cento dez anos que van desde aquela a esta voda e seguiría desexándoo outros tantos.


SACERDOTE


E ti Marcela Graza aceptas contraer matrimonio con Elisa Sánchez, antes Mario?


MARCELA GRAZA


Si, quero casarme con Elisa por segunda vez, porque o certo é que a nosa anterior voda non foi aínda anulada e o rexistro está aí (sinala a San Jorge) dentro desa Igrexa. Quero casarme outra vez con ela e esta vez ademais co seu verdadeiro nome. chegou o momento de deixar os enganos e casarnos como o que realmente somos: dúas mulleres, que teñen o mesmo dereito a amarse e a casar que un home e unha muller ou que dous homes.


OFICIANTE DA CERIMONIA


Así sexa. Que o que uniu o amor non o separe o tempo. Benditos os lexisladores, os políticos, os homes e as mulleres que caeron por fin na conta de que todos somos iguais, que todos temos o mesmo dereito á felicidade, por encima de xéneros ou de orientacións sexuais. Bendita a OMS que en 1990 deixou de considerar a homosexualidade como unha enfermidade e bendito Zapatero, que coa axuda de toda a esquerda do Congreso dos Deputados aprobou en 2005 unha lei que facía iguais, por fin, a todos os españois. E pola contra malditos os discriminadores, os reaccionarios, os oscurantistas, os oportunistas, os machistas, os ultradereitistas, os homófobos e todos aqueles que, aínda dicindo falsamente que son demócratas, votaron en contra da igualdade, malditos todos aqueles que pensan que non merecemos a terra que pisamos? quedaron atrás séculos de escurantismo nos que lesbianas, gais e transexuais eramos queimados na fogueira, torturados, golpeados, encarcerados e discriminados? quedaron atrás os tempos nos que os homosexuais tiñan prohibido casar porque non eran consideradas persoas normais nin cidadáns de pleno dereito. Eran investidos, bolboretas, maricas, tortilleras, marimachos, tolas, raros, anormais... Por fortuna todo iso comezou a cambiar. Polo menos aquí e agora. Pero nada é para sempre e os dereitos hai que loitar tanto para conseguilos, como para mantelos. Senón arrebataránnolos. Porque o que non valora o que ten está condenado a perdelo? Marcela e Elisa, espero que sexades moi ditosas e que compartades cos demais vosa felicidade. Que a vosa historia de amor continúe outros cento dez anos máis como mínimo. Oxalá que perdure para sempre na nosa memoria, como un exemplo de valentía e de loita. Só os valentes pasan á historia. Só queda memoria daqueles que se atreven a aventurarse máis aló dos límites coñecidos. Vós sodes un exemplo vivo para todos nós e para todas nós.


Podedes bicarvos (bícanse)


¡¡¡¡¡¡¡VIVAN As NOIVAS!!!!!!!

viernes, 25 de noviembre de 2011

ENLACE MATRIMONIAL DE MARCELA Y ELISA


Imos render Homenaxe a Marcela e Elisa, volvendo celebrar a súa enlace matrimonial.

Sera o proximo sabado 26 as 12:30 na praza do Marques San Martin, fronte á igrexa de San Jorge da Coruña. (en caso de choiva farémola nos soportais de Maria Pita)

Celebraremos a unión e logo a comitiva nupcial dara unha volta pola praza de Maria Pita e centro da cidade.

Terminaremos cun Cocktail Nupcial, con tarta Nupcial, nunha das terrazas de Maria Pita ( A escote).

Sera un acto de visibilidade Lesbica e de recordo á valentia de Marcela e Elisa que en 1901 romperon todos os moldes para casar e así poder vivir xuntos o seu amor. Acompañemoslos todas e todos no dia mais feliz da súa vida.

Organiza
A.L.A.S Coruña
Grupo LGTB "7CORES"
ONG VISIBLE

Colaboran
Tartas de Tiavero
Alumnos Escola de Imaxe e son de A Coruña
Concello de a Coruña
Visible Coruña
XSG
e todas e todos vos.

martes, 22 de noviembre de 2011

A CORUÑA VISIBLE 2011



A CORUÑA VISIBLE 2011


5ª edición del festival A Coruña Visible 2011


Los mitos visitan A Coruña Visible


Esta quinta edición del festival A Coruña Visible viene acompañada de algunos nombres míticos. El primero es Montgomery Clif, un actor especial, un inadaptado, tanto en lo sexual como en lo profesional, que se rebeló con todas sus fuerzas a la dictadura de Hollywood y sus mandatos sobre qué películas debía rodar o con quien debía acostarse. Sobre él habla el texto Cliff (acantilado) obra ganadora del Premio LAM de teatro 2010, que convoca Visible junto con la Fundación Autor/SGAE y cuyo estreno absoluto será en Coruña. También podremos ver una exposición que reúne fotos y carteles de sus películas, para conocer algo más sobre su filmografía. Otros dos personajes míticos, esta vez de A Coruña, son Marcela y Elisa, dos mujeres lesbianas que en 1901 fueron capaces de enfrentarse a las imposiciones de quienes no estaban dispuestos a aceptar que pudieran amarse y vivir en pareja. Esta exposición quiere poner en valor la memoria de estas dos pioneras del activismo homosexual y traerlas al presente como un ejemplo de valor y modernidad. Todas las actividades del festival son de acceso libre y gratuito. Las distintas actividades del festival cuentan con el patrocinio del Concello de A Coruña, el Instituto de la Mujer y el Fondo Social Europeo, Normal Espazo de Intervención Cultural de la UDC, la Diputación Provincial de A Coruña y la Asociación Cultural Visible.


Teatro CLIFF (ACANTILADO)


Centro Cívico Castrillón Pl. de Pablo Iglesias s/n

Día 27 de noviembre a las 19:00h

Entrada libre hasta completar aforo

Texto: Alberto Conejero

Dirección: Elisa Marinas

Con Carlos Lorenzo y, en las voces, la colaboración de Carlos Martínez Abarca, Ana Lucía Billate y José Ramón Iglesias.

Iluminación: Luis Perdiguero

Espacio sonoro: Pablo Iglesias

Diseño: Rafafans-Rafa F

Una producción de Teatro del Acantilado en colaboración con Visible.

Duración: Una hora.

Días antes de la celebración de la ceremonia de los Óscar de 1961 –la cuarta y última ocasión en la que fue nominado– el actor Montgomery Clift prepara su regreso a los escenarios teatrales. Ha decidido abandonar su carrera cinematográfica y escapar al fin de los mandatos de los estudios y del hostigamiento de los medios de comunicación. Pero antes tendrá que cerrar las cuentas pendientes con el pasado: el accidente de tráfico que desdibujó su rostro, los estragos del deseo mutilado o su relación con compañeros de profesión como Elizabeth Taylor o Marlon Brando.

Exposición MONTGOMERY CLIFT, UN REBELDE EN HOLLYWOOD

Sala de exposiciones del Centro Cívico Castrillón Pl. de Pablo Iglesias s/n
Del 23 de noviembre al 31 de enero Lunes a viernes de 9:00 a 14:00 y de 16:00 a 21:00h. Sábados y domingos de 16:00 a 21:00h.
Entrada libre

La vida de Montgomery Clift ilustra como pocas la época dorada de Hollywood. Un período en el que las estrellas de cine eran obligadas a firmar unos abusivos contratos con las productoras y veían como sus vidas e incluso sus cuerpos eran manipulados, como si se tratara de productos de consumo. Clift se rebeló desde el principio contra esta tiranía y llegó a protagonizar un buen número de importantes películas, a pesar de que se dijo que su vida fue “el suicidio más largo de Hollywood”. Un “suicidio” que vino inducido por el armario en el que se vio obligado a vivir su homosexualidad y también por su negativa a ser un títere en manos de productoras sin escrúpulos.

Exposición MARCELA E ELISA

Normal Espazo de Intervención Cultural da UDC Paseo de Ronda, 47
Del 22 de noviembre (Inauguración a las 20:00h) al 31 de enero De lunes a viernes de 11 a 22 horas (entrada gratuita)
Dirección y producción del proyecto: Normal Curaduría: Pablo Peinado
Asesoramiento: Narciso de Gabriel
Dirección de arte: Suso Montero
Ayudante de arte y producción: María Villas
Diseño gráfico: Julia Núñez
Plan de didáctica: Normal y Crearte Servicios Culturales
Patrocinan: Instituto de la Mujer, Normal Espazo de Intervencion Cultural da UDC, Concello de A Coruña, Diputación de A Coruña y Asociación Cultural Visible.
Entrada libre

En 1901 tuvo lugar un acontecimiento extraordinario en la ciudad de A Coruña. Las maestras de escuela Elisa Sánchez y Marcela Gracia se casaron en la Iglesia de San Jorge, haciéndose pasar Elisa por su primo Mario. Este matrimonio fue el inicio de una huida que llevó a la pareja primero a la ciudad de Oporto, donde fueron encarceladas, y de allí unos meses más tarde a Buenos Aires, ciudad en la que tras una serie de incidentes se pierde su memoria. La boda de Marcela y Elisa, en una época en que las parejas del mismo sexo carecían de derechos, supuso un primer paso para lograr la legalización de los matrimonios de gays y lesbianas. La exposición es un recuerdo a su memoria a la vez que un homenaje a dos pioneras del activismo LGTB. Durante el tiempo que permanecerá abierta la exposición se llevarán a cabo actividades pedagógicas, un ciclo de cine de temática LGTB y dos mesas coloquio.

BENESTAR SOCIAL




O PP nunca creu no Estado de Benestar. Durante os 8 anos nos que o Partido Popular gobernou España, non crearon nin un só dereito social e na actualidade nas Comunidades Autónomas onde gobernan poñen en perigo as estruturas e os servizos do Estado de Benestar. Coa súa política de privatización, recortes e as súas insinuacións sobre o copagamento, cuestionan o carácter universal, público e gratuíto de moitos dos servizos públicos. E para mostra un botón: en todas as CCAA onde gobernan obstaculizaron o desenvolvemento da Lei de Dependencia, en Galicia restrinxen medicamentos, na Comunidade Valenciana reducen camas; en Castela-A Mancha deixan de pagar as facturas ás farmacias; en Madrid privatizan servizos sanitarios e intimidan co copagamento,…é vergonzoso pois, que Gallardón afirme que “sempre foron os gobernos moderados, conservadores, os que teñen acadado graos de benestar”
O alcalde de Madrid declarou que con Ana Pastor “supérase o mito de que o Estado de Benestar é patrimonio da esquerda”. Non é certo. A realidade é que todos os avances sociais foron protagonizados por gobernos socialistas, así a universalización do Estado de Benestar: Sanidade, Educación, Pensións e Servizos Sociais.
Ante as eleccións do 20N estamos nun momento decisivo, porque está en xogo o futuro do Estado de Benestar. Os cidadáns deben decidir, a través do seu voto, entre garantilo con propostas concretas e rigorosas, como as que presentamos os socialistas, ou desmantelalo, coa escusa da crise, como propón o PP.

viernes, 18 de noviembre de 2011

ALGO TEMOS CAMIÑADO....


Xa volo teño contado en algún artigo anterior, pero recordo perfetamente nos comezos da actividade do noso grupo de participación lgtb, Sete Cores; cando os nosos dirixentes locais, que tiñan ganas de axudarnos, se ruborizaban ao ter que falar en público sobre os nosos problemas. Parece que foi xa fai moito pero realmente fai un lustro nada mais...
Lembro un reparto de propaganda que fixeramos para as eleccións xerais do 2008, e como os nosos compañeiros, incluso os de xuventudes, escapaban dos nosos folletos, e non era porque non quixeran apoiarnos, era simplemente vergoña a entregarllo a alguén e que esa persoa poidera pensar que el ou ela era gai o lesbiana...

Vendo fai uns dias o debate electoral entre Rajoy e Rubalcaba, encheume de orgullo ver a importancia que acadou no mesmo a retirada do recurso que ten imposto o Partido Popular á lei de matrimonio entre persoas do mesmo sexo. Realmente foi emocionante escoltar a Rubalcaba repetidamente pedirlle ao señor Rajoy, que retirase o recurso decíndolle que o que é o mesmo, ten que chamarse da mesma maneira... Esta é unha imaxen impensable fai dez anos.
Esto só comezou cando Jose Luis Rodríguez Zapatero concendera aquela entrevista á difunta revista Zero, na que dixera, “Matrimonio sí, adopción xa veremos”, el foi o primeiro que nos levou cara unha posición relevante na vida política de este pais. Foi o que primeiro tomou en consideración os nosos problemas e fixo que os que tiña por debaixo no seu partido se viran obrigados a empezar a afrontar un tema que para eles era secundario ou polo menos incómodo.

No ámbito local pelexamos moito, e fumos conquerindo avances palpables, e un deles foi a homenaxe as precursoras do matrimonio homosexual, Marcela e Elisa, coa prantación dunha árbore no bosque das mulleres ilustres no parque de San Diego. Pois ben, empezaba este artigo dicindo que algo temos camiñado porque o pasado luns, no mitin central do partido socialista na cidade da Coruña; no que estaba Alfredo Pérez Rubalcaba, comezou falando o ministro e candidato; Francisco Caamaño e cal foi a nosa sorpresa cando empezou a súa disertación recordando a esas precursoras da igualdades que foron Marcela e Elisa. Foi emocionante, moi emocionante e a verdade que como din que de ben nacidos é ser agradecido, que aproveitar estas letras para agradecer en primeiro lugar ao hoxe denostado por moitos, Jose Luis Rodríguez Zapatero todo o que nos ten dado, non estaríamos aquí sin el, ninguén nos tería escoitado da mesma maneira sen o seu pulo inicial. Gracias a Javier Losada por ternos apoiado a facer as primeiras políticas lgtb na nosa cidade e ser precursores en Galicia. Gracias Alfredo por terlle pedido ao señor Rajoy que retirase o recurso aínda que contra esa homofobia poco hai que facer. Gracias Ministro por empezar a teu discurso acordándote dos nosos problemas. Gracias en fin, a todos os compañeiros que nos teñen axudado tanto nestes últimos anos, gracias por facer que as políticas lgtb pasaran a ser unha parte importante na que todo o mundo está encantado de colaborar. Moitas gracias de verdad, e sobor de todo gracias por estar ahí porque me temo que nos tempos que veñen imos necesitar moito o voso apoio.

MARCELA E ELISA NON SON DO PP (artigo publicado na Opinión de La Coruña o pasado martes)

Francisco Caamaño comenzo a súa intervención en Palexco cunha historia coruñesa, a de Marcela e Elisa, que en 1901 casaron na igrexa de San Jorge, " a 400 metros de aquí". Elisa fíxose pasar por Mario para poder contraer matrimonio. "E tiveron que irse", recordou o ministro de Xustiza e cabeza de lista dos socialistas para representar A Coruña na Cámara Baixa, que botou man deste precedente do matrimonio homosexual en España para defender a lexislación desenvolvida polo Partido Socialista nos últimos oitos anos. Caamaño reprochou os recursos que aínda mantén o Partido Popular no Tribunal Constitucional contra o matrimonio entre as persoas do mesmo sexo e contra a lei de igualdade. " Á dereita non lle gusta iso, para eles Marcela e Elisa vivían en pecado", sinalou.

O GRUPO LGTB SOCIALISTA 7 CORES DENUNCIA O RECORTE DO 50% DO ORZAMENTO DE VISIBLE E QUE TALVEZ POIDA DESAPARECER.


NON DEIXAREMOS QUE NEGREIRA NOS VOLVAN Ao ARMARIO A Los HOMOSEXUAIS, TRANSEXUAIS E BISEXUAIS DE CORUÑA.




Este ano celébrase o V festival de arte LGTB da Coruña "Visible". Un festival que comezou en novembro do ano 2007 e que aos poucos foi consolidándose dentro a vida cultural da cidade e da vida das lesbianas, gais, transexuais e bisexuais. Un festival que cumpría a función de Visibilizar, Normalizar e Educar sobre a realidade do colectivo LGTB.

Un festival que foi facéndose grande nuns momentos de crises. Un festival cun orzamento moi axustado, por que sabiamos que nestes momentos tiñamos que ser comedidos.

Por iso queremos denunciar que o Goberno municipal reduciu a menos da metade o orzamento de VISIBLE CORUÑA. Este ano vaise a celebrar soamente unha obra de teatro e unha pequena exposición. Tamén esta dentro do festival a exposición sobre "Marcela e Elisa" que se vai a celebrar no centro Normal da Universidade, pero que foi patrocinada en case un 90% polo "Instituto da Muller" e pola "Universidade da Coruña" e a "Deputación da Coruña".

É tan pouco o orzamento do festival, que non hai partida para a publicidade. Nin para carteis, nin para repartición de programas. Só editáronse estes que pago unha persoa persoalmente por con o seu compromiso coa cultura LGTB. E sabemos que o que non se publicita non existe, non quererán volver ao armario as actividades LGTB do concello? Non será a súa intención volver meternos no armario?

Recordar que en maio tanto este grupo e o resto de grupos LGTB de Coruña, pedimos unha reunión co Alcalde da Cidade e seis meses despois seguimos esperando por ela.

Este ano é o primeiro ano no que a concellaría non se reúne cos colectivos LGTB da cidade para traballar no programa do festival. Nas catro edicións anteriores había reunións previas onde se nos informaba do programa e os grupos e colectivos faciamos achegas.

Dos 277.115.553,74 de orzamento do Concello da Coruña o orzamento de Visible Coruña supón un 0,0019%. Do orzamento de Servizos Sociais que son mais de 14 millóns de euros, Visible Coruña
supón un 0,03 por cento. Este ano seria un 0,015 %.

O concello da Coruña inviste en políticas LGTB uns 30.000 euros, que se van no Centro de Mediación LGTB, Visible Coruña, Visible Cinema, programación cultural da semana do Orgullo. O que supón un 0,010% dos orzamento do concello e un 0,2 dos orzamentos da concejalia de Servizos sociais.

Como vedes son uns orzamentos moi axustados e moi produtivos. Por iso cáusanos mais estrañeza este recorte. Ademais tanto o concelleiro como o xefe de servizo prometeunos que non ía recortar nada en políticas LGTB xa que dicían que tiñan unha especial sensibilidade co tema.

O festival Visible Coruña cumpre o papel de axudar a Normalizar, Visibilizar e educar sobre a realidade do colectivo LGTB. Non só estamos falando dun festival dedicado á cultura, ao teatro, a
arte, ao cine para lesbianas, gais, transexuais e bisexuais. Conseguiuse que a cidade da Coruña fose un referente con este Festival no resto de Galicia e en resto de España. O simple feito de realizalo
axudaba a Visibilizar o noso feito e que durante esa semana o mundo LGTB volvese estar na axenda de todas e todos. A normalizar a través de programar en sitios diferentes, non só son actos
para o publico LGTB. levaban estes a sala de teatros, bares, a rúa, centro cívicos, CGAI, e o teatro Rosalía onde se realizaba o acto principal do festival. E tamén se facían visitas guiadas ás exposicións, proxeccións no institutos co que quedaba cuberta a parte educativa.

Pero ademais o festival conseguira un prestixio dentro das compañías e os artistas galegos que preparaban traballos específicos para Visible Coruña. O festival teñen conexión co Festival Visible
de Sansebastian e o de Madrid. Así que varias obras e compañías de aquí representaron a súa obra nestes festivais. A película Ander do Coruñes Roberto Castón, a compañía de Cabaret "Femme Fatale" ou a obra Testosterona da compañía Chevere. Co que o festival servia de escaparete para axudar a que obras galegas coñecésense fóra de Galicia.


Queremos preguntarlle ao Alcalde da Coruña e ao concelleiro de Serviciossociales se é verdade que aumentou un 22% o gasto en servizos Sociais por que reduciron en 50% o orzamento de dedicado ao colectivo homosexual e transexual. E como dixemos, estamos falando dun orzamento de menos de 13000 euros do festival que quedou nuns 6000 euros.

O festival pasou de ter cinco actos e unha exposición a ter unha obra de teatro e unha pequena exposición. Ademais da referida exposición de Marcela E Elisa que organiza a Universidade da Coruña
coa axuda do Instituto da Muller.

É tan pobre este festival, que os grupos LGTB, 7 Cores e A.L.A.S Coruña habemos decidio facer un acto a maiores para que o festival non quede tan cutre.

Ou realmente estamos falando dunha acción política para que a poboación lesbiana, gai, transexual e bisexual volvamos ser invisibles. Volvamos estar no armario.

Desde o grupo LGTB dos socialistas de Galicia non imos permitir que ninguén nos Volvan a encerrar en ningún armario nin nos volvan a invisibilizar.

Fito Ferreiro Seoane
Coordinador do Grupo LGTB dos Socialistas de Coruña

jueves, 17 de noviembre de 2011

A FELGTB denuncia as falsidades de Rajoy respecto ao matrimonio





A Federación Estatal de Lesbianas, Gais, Transexuais e Bisexuais, FELGTB, celebra que onte se tratase o tema do matrimonio entre persoas do mesmo sexo no debate entre candidatos do PSOE e PP á Presidencia do Goberno. O tema do matrimonio é unha preocupación que se suma ás económicas, sociais e laborais que teñen lesbianas, gais, transexuais e bisexuais, polas consecuencias que pode ter para as familias xa casadas, os seus fillos e fillas, e para quen queiran facer uso do dereito ao matrimonio no futuro.



Mariano Rajoy insistiu en que non vai retirar o recurso que mantén o PP ante o Tribunal Constitucional, a pesar de ser un recurso que vai non só contra o nome do matrimonio senón tamén contra a capacidade de dous pais ou dúas nais de facerse cargo dos seus fillos. O recurso é inxusto e pesa sobre as máis de 25.000 parellas que xa contraeron matrimonio.



Pero ademais os argumentos de Rajoy caen polo seu propio peso. Pon de exemplo as figuras que segundo el en Europa amparan ás parellas do mesmo sexo con leis como o matrimonio pero sen usar ese nome. Cando fala de Reino Unido non se informou de que o presidente conservador David Cameron afirmou fai apenas un mes que cambiará a lei de parellas do feito polo matrimonio para as persoas do mesmo sexo para recoñecer a igualdade das parellas. Así mesmo Rajoy nomeou a Francia e a Alemaña onde as figuras legais que amparan ás parellas do mesmo sexo están lonxe de recoller os dereitos que dá o matrimonio, sobre todo en canto ao amparo legal das fillas e fillos destas parellas, que contan só coa protección dun dos seus proxenitores.


Rajoy obviar tamén países como Dinamarca, que tamén confirmaron que aprobarán proximamente o matrimonio, ou Holanda, Bélxica, Noruega ou Suecia, onde hai igualdade de dereitos como a hai hoxe en España.


"Se Rajoy recibiunos explicámoslle que Cameron está mirando cara a adiante en Reino Unido, como o fai o resto do mundo, e que o único que se empeña en mirar para atrás é el e o seu partido", afirmou Antonio Poveda, presidente da FELGTB.


Así mesmo, Rajoy fai referencia a unha proposta de contrato de unión civil que, segundo el, estaba incluída no programa electoral de 2004, pero que en realidade nunca existiu.

"La Princesa Ana" obra gañadora do premio "Sal a Escena contra la discriminación", na Coruña.



O 3 e 4 de decembro visita Coruña a compañía que trae a obra "A
princesa Ana", que trata sobre o respecto á diversidade, e será no
teatro do Andamio na Coruña.

"A Princesa Ana" obra gañadora premio Sae a Escena contra a discriminación
outorgada polo Ministerio de Igualdade
En todo conto de Princesas ten que haber unha ra que ao ser bicada convértase en... e aquí chegou o momento de cambiar a tradición.

Chega un día en que a Princesa Ana ten que seguir a tradición, ten que casar para poder reinar no seu país. Só hai un problema: ela non quere casar con ningún dos príncipes dos que viñeron a pedir a súa man. Ela só quere seguir sendo feliz xunto á súa mellor amiga, unha doce ranita.

Cando a ra suxírelle que a bique para probar sorte, sorprendentemente, en lugar dun príncipe azul, aparece unha fermosa moza.

A partir de aí, terán que loitar e demostrar que poden reinar e facer felices ao seu pobo igualmente, grazas ao amor que as une.

Combina a presenza de actores e monicreques, e conta con divertidas cancións e coreografías, que contaxian aos nenos do patio de butacas, formando un espectáculo máxico e cheo de cor.

miércoles, 16 de noviembre de 2011

O meu LIBRO DE FAMILIA, as nosas FAMILIAS, o noso DEREITO.


Foi no ano 1999 cando comecei no colectivo LGTB MILHOMES a miña vida como activista. Discutiamos unha tarde no café Ou'alfaite, por que non tiñamos sede, o proxecto de lei de parellas de feito que a FELGTB e o PSOE ían presentar no parlamento do estado. Recordo que unha tarde levánteme da cadeira e dixen, "Estou en contra desta lei de parellas de feito, non quero ser cidadán de segunda, eu quero casarme como todo o mundo". Todos miráronme estrañados, "Fito non soñes", dixéronme.

Seis anos despois grazas a unha lei aprobada polo goberno socialista de Rodriguez Zapatero era posible que os homosexuais deste país nos casasemos cos mesmos dereitos e o mesmo nome, matrimonio, que o resto dos cidadáns.

Iso é traballar pola o igualdade da sociedade. Iso é converter unha utopia en realidade, por que a través da política podemos facer realidade aquilo polo que loitamos e traballamos. A política é o único que temos a xente de esquerda para resolver os nosos problemas, para avanzar, para ser mais iguais.

A reforma do 2005 do Código Civil que recoñecía o dereito ao matrimonio para as parellas do mesmo sexo constituíu un avance histórico ao ampliar a protección legal á nosa realidade familiar, tanto das nosas parellas como dos nosos fillos e fillas. Tras décadas de invisibilidad e marxinación, supuxo un recoñecemento da nosa dignidade convirtiendonos nunha sociedade avanzada, plural e diversa. Isto debería producir satisfacción non só no noso colectivo, senón tamén no conxunto da cidadanía na medida en que é unha ampliación de dereitos e liberdades. Esta vez, España si que entro con maiúsculas na Historia, grazas á valentía do partido socialista. Hoxe contan con leis iguais á nosa, Canada, Suecia, Sudafrica, Noruega,
Portugal, Islandia, Arxentina, Mexico DF e en USA os estados de Massachusetts, Connecticut , Iowa , Vermont , New Hampshire, Wáshington D.C. e Nova York . E Belgica e Holanda xa o tiñan antes que nós.

Estes seis anos de lei desmentiron algúns dos argumentos máis
usados no seu momento. Os modelos de familia máis tradicionais nin se romperon nin se viron socavados. Cada parella, cada proxecto de convivencia
puido elixir, libremente, grazas á reforma do
Código Civil, como organizar a súa relación afectiva, sen prexudicar en ningún
momento unhas opcións a outras. Por esta razón é vital respectar
a liberdade de gais, lesbianas, bisexuais e transexuais para que
poidan, en caso de querer afianzar a súa unión desde o punto de vista
legal, contraer matrimonio. Só así a nosa convivencia, a dos
homosexuais, producirase en igualdade de condicións co resto da
cidadanía. Pero aínda estamos pendentes do Tribunal Constitucional,
que logo de seis anos podería falar xa.

O señor Rajoy discrepa en que se lle chame "matrimonio", ha de saber que non é un argumento aceptable, as nosas familias son tan dignas como as que forman as parellas heterosexuais e xa que logo por que haberían de ter unha denominación diferente e un recoñecemento legal distinto destas? O que é igual ha de chamarse da mesma xeito. Calquera outra fórmula remítenos a sistemas de segregación social. Ou non era segragacionismo cando se dicía que persoas brancas e negras tiñan os mesmos
dereitos sempre que estes exercésense dentro das súas respectivas comunidades?.

Merecemos a dignidade e a liberdade igual que calquera outra persoa.

Existiamos, existimos e existiremos, con recurso ou sen recurso, con sentenza do Constitucional positiva ou negativa e quéirao ou non o queira o PP. O debate real é se unha sociedade democrática e avanzada, como a española, está disposta a soportar un escenario no que se condene, outra vez, á clandestinidade a miles de familias vetando o noso dereito máis elemental ao amor e a felicidade.

NON, Non nos volveran a encerrar nos armarios.

Non señor Rajoy, non queremos esa "lei de unións civís".

E se recordamos, esa lei foi rexeitada dúas veces polo PP cando gobernaron. Vostedes señores do PP queren facer unha lei de unión de amigos, pero o meu marido e eu ademas de amigos, somos unha familia, somos un Matrimonio. Ademas sabe que esta lei non lle obriga a casar cunha persoa do mesmo sexo se vostede non quere.

Como dixo o outro día o noso compañeiro Pachi Vazquez, son as primeiras eleccións onde temos que pelexar para que non nos arrebaten os nosos dereitos, matrimonio homosexual, reasignación de sexo, igualdade, dependencia, aborto, educación, sanidade... Están xogando coa igualdade de oportunidades da persoas e coa súa felicidade. Non o podemos permitir.

Pero aínda con todo o avanzado, sabemos que debemos seguir traballando para conseguir a igualdade real. Para iso os socialistas estamos traballando na lei de Igualdade de Trato, os servizos de Medicación LGTB, a lei Galega de visibilidade LGTB, a lei Integral Galega de Transexualidad, aínda nos queda moita pelexa por diante.

Sabeis que é isto que teño na man? Si,é un LIBRO DE FAMILIA. Moitos sentiredes moita alegria cando vos haceis con él, para vos foi sempre fácil conseguilo.

Pero non sabeis o que significa para nós. Eu nunca pensei ter un libro de familia que recoñecese a miña relación coa miña parella e estou moi orgullo de telo.

E NON, señor Rajoy. Nos levou moitos anos de loita e Non nolo vai a quitar agora.

lunes, 14 de noviembre de 2011

ACTO DO PSdeG-PSOE: "NUEVOS DERECHOS PARA UNA NUEVA SOCIEDAD"

El MARTES 15 de noviembre, a las OCHO DE LA TARDE en el COLEGIO MARÍA BARBEITO (VENTORRILLO) hay un acto de campaña sobre "Nuevos derechos, para una nueva sociedad" donde charlaremos sobre los avances conseguidos en materia de derechos civiles en los últimos años en nuestro país. Conatremos con la presencia de

- Papa Diop. "Los derechos de las personas inmigrantes"
- Cristina Boo. "La atención a la dependencia; un nuevo derecho subjetivo"
- Carlos Giordano. "Los derechos de los españoles en el exterior"
- Fito Ferreiro. "Movimiento LGTB y derechos civiles en España"

- Javier Losada. Candidato al Senado

lunes, 31 de octubre de 2011

Pedro Zerolo: “Rajoy só traballa contra a igualdade”


Sexto aniversario da presentación polo PP do recurso ante o TC contra os matrimonios do mesmo sexo

O secretario de Movementos Sociais e Relacións coas ONG esixe de novo a Mariano Rajoy que retire o seu recurso ante o Tribunal Constitucional contra a lei do matrimonio entre persoas do mesmo sexo

O secretario de Movementos Sociais e Relacións coas ONG, Pedro Zerolo, sinalou que “cada día que pasa sen que o PP retire o seu recurso contra a lei do matrimonio entre persoas do mesmo sexo, Mariano Rajoy demostra que só traballa contra a igualdade”. Cando se cumpren seis anos desde que o PP presentase o seu recurso ante o Tribunal Constitucional, Zerolo subliñou que “o PP só traballa contra a igualdade, como poñen de manifesto os seus coñecidos intentos de derrogar leis que amplían dereitos civís como a Lei de Igualdade efectiva entre mulleres e homes, a de Saúde Sexual e Reprodutiva ou a do matrimonio igualitario, entre outras”.

“Xa son máis de 20.000 parellas as que nos últimos seis anos puideron exercer o seu dereito ao matrimonio en igualdade”, subliñou o dirixente socialista. “Neste tempo, España colocouse na vangarda dos dereitos humanos e dos dereitos civís, entre outros os de lesbianas, gais, transexuais e bisexuais. Desde o ano 2005 no que se aprobou o matrimonio igualitario, son xa dez países máis os que recoñecen este dereito, así como sete estados dos EUA e México DF”, indicou Zerolo, quen engadiu que “cómpre defender as conquistas sociais ante o PP, porque os dereitos civís hai que reivindicalos, conquistalos, celebralos e agora toca defendelos”.

O responsable de Movementos Sociais volveu esixirlle ao PP que “retire o seu recurso do Tribunal Constitucional e se sume ao amplo consenso social e político que existe en España en torno ao recoñecemento do matrimonio igualitario”. Zerolo indicou que “o PP segue a ser o partido da involución en dereitos”.

CURSO "TRANSFORMARSE PARA TRANSFORMAR" ORGANIZADO POR CCOO, DESTINADO AO PROFESORADO.


Desde CCOO, como cada año ponemos en marcha el curso Transformarse para transformar, sobre cómo impulsar una educación en la diversidad afectiva y sexual en los centros educativos.
Dado el interés del curso, y debido a la premura de las fechas, este año se cerrará en cuanto esté lleno por lo que contará también el orden de llegada de las preinscripciones.
el curso completo se llevará a cabo en La cristalera de la UAM, Miraflores de la Sierra.
El curso es del Ministerio y está destinado a docentes de todas las comunidades autónomas en activo fundamentalmente, por lo que es gratuito, dispondrá de título acreditado por el ministerio y presenta los siguientes requisitos:

PARA LA PRESCRIPCIÓN es obligatorio mandar un correo a la dirección que se adjunta en el folleto con todos los datos que se solicitan, fundamentalmente un número de móvil, correo electrónico, etapa educativa, comunidad autónoma, situación administrativa (funcionariado de carrera, interinidad...) tipo de centro educativo( pública, concertada, privada..)
recibirás un correo confirmando que todos los datos están correctos y que se ha recibido tu preinscripción que no garantiza la plaza.

PARA LA INSCRIPCIÓN oficial es obligatorio entrar en la plataforma del ministerio, rellenar la ficha y tener cerca una impresora para poder imprimirla: una vez hecho esto se entiende que tienes plaza e inscripción oficial, pero para obtener la beca y el curso sea gratuito será obligatorio:

* antes del inicio del curso hay que entregar como documentación: una copia del DNI y cabecera de la nómina que puedes enviar escaneada en el momento que tengas la plaza o por correo ordinario, pero siempre antes de la realización del curso.
* la inscripción oficial impresa y firmada, que se entregará en el curso.
* sin estos dos requisitos no se becará el curso, por tanto NO será gratuito.

El curso incluye en su gratuidad:
alojamiento completo, manutención y salvo que sea imperioso se podrá pernoctar el día antes del curso, siempre que exista una razón que lo justifique ( que no se pueda viajar el mismo día por horarios de los medios de transporte )
el viaje ida y vuelta tanto en transporte público, como en coche ( en caso de venir más personas en el mismo vehículo, sólo se abonará el kilometraje a una de ellas ) el trasporte no se abonará a aquellas personas que vienen por Madrid, puesto que se pondrá un autobus desde Atocha hacia Miraflores y vuelta para todos los y las participantes. Es muy importante ajustarse al horario programado, aquella persona que no pueda llegar a la hora de salida del autobus, tendrá que organizarse los horarios y medios de locomoción por su cuenta, simpre ajustándose a la hora de inicio del mismo.

El curso tiene dos niveles de profundización, por lo que se contará la asistencia a ambos niveles, de momento no disponemos de fechas exactas para el nivel 2, tendrán prioridad en el nivel 2 quienes hayan cursado el nivel 1 o bien alumnado de otros años que no hayan podido cursar el nivel 2 en su promoción.

Tendrán prioridad aquellas personas que puedan asistir al curso desde el inicio del mismo.
en cuanto te confirme la plaza en el curso seguiré ampliando la información. muchos besos. belén

--
Belén de la Rosa
F.E. de CCOO
Secretaría de Juventud y Cultura
669891865, 60904

lunes, 24 de octubre de 2011

UNHA BREVE HISTORIA DOS PONETES DAS XORNADAS NA UDC

Carla Antonelli




Naceu en Güímar, Tenerife, Illas Canarias, España. Estudou arte dramática no Conservatorio de Música e Arte Dramática de Santa Cruz de Tenerife. Saíu da súa cidade natal en 1977, xa que naqueles momentos facíase impensable que unha persoa transexual puidese desenvolver a súa identidade de xénero nunha contorna rural. Viviu rabexadas da ditadura franquista e o post-franquismo de cheo, ademais da persecución policial. En España ata 1979 as persoas transexuais e homosexuais podían ser encarceradas baixo a Lei de “perigo social”.

Activista polos dereitos das persoas transexuais de forma directa desde o ano 1977 en Las Palmas de Gran Canaria. En 1980 gravou o primeiro documental temático sobre transexualidad que se emitiu na Televisión Española (TVE-2). Este documental foi secuestrado pola censura e non se emitiu ata setembro do ano 1981, debido a que arremeteu contra xuíces por non posibilitar o cambio de nome e sexo legalmente.

En 1997 comenzo a coordinar a área Transexual do Grupo Federal GLTB do PSOE. Traballou en grupo no programa electoral onde se incluíu o matrimonio homosexual e a Lei de Identidade de Xénero para as persoas transexuais. Colaborou na redacción da norma que posibilitaba ás mulleres transexuais ingresar nos módulos femininos, sen necesidade dunha cirurxía de reasignación de sexo.

No ano 2004 o PSOE gaña as eleccións e o Congreso aproba o matrimonio homosexual, pero a Lei para transexuais atrasábase unha e outra vez, e cando se viu perigar a súa saída, ameazou ao seu Goberno con iniciar unha folga de fame[1] xunto a presidentas doutros colectivos se o Consello de Ministros non aprobaba dita normativa. Esta cuestión tivo unha repercusión mediática nacional e internacional, ao final o Goberno logo de diversas reunións comprometeuse de forma pública a tramitar a Lei. Cousa que se fixo realidade o 1 de marzo do ano 2007. Renunciou á súa actividade politica cando a Lei de Transexuais foi aprobada, asinada polo Presidente do Goberno e o Rei de España o 17 de marzo do 2007. O 1 de xullo dese ano anuncia que deixase o seu cargo por “motivos laborais”, xa que comezaba a gravar unha serie de televisión en Antena 3.

Foi Portavoz de Área Transexual da Federación Estatal de Lesbianas, Gais, Transexuais e Bisexuais de España e portavoz para os medios de comunicación do Colectivo Transexualia de Madrid, logo de violentas agresións a persoas transexuais por grupo de neonazis no Paseo da Castelá. deu charlas en distintas universidades de España e distintos centros do país; así como Congresos de Sexología, o último en Valladolid en outubro de 2009.

Viaxou a Venezuela, Chile e Mexico, invitada por colectivos transexuais dos países a encontros internacionais. En Chile participou en todas as televisións e programas de máxima audiencia do país, con entrevistas pola demanda dos dereitos de transexuais, en México falo na Cámara dos deputados e deu unha conferencia na Universidade de Mérida, no Estado de Iucatán.

Premiada polos colectivos transexuais de Cataluña e Andalucía en 2008 pola súa participación necesaria na Lei de Identidade de Xero. Colectivo de Transexuais de Madrid premiouna no 2003 pola súa traxectoria histórica. Premio 2008 da Federación Estatal de Gais, lesbianas e transexuais de España "Premios Látigos e Plumas".Premio Baeza 2009 a ?A visibilidade?, recibido xunto ao Xuíz Grande Marlaska e o concelleiro Pedro Zerolo.



Dr. Vicent Bataller i Perelló

Naceu en Gandía provincia de València en 1958.
Licenciouse en Medicamento e Cirurxía pola Universitat de València, E.G. en 1985. Alcanzou o grao de doutor pola mesma Universidade no 1995, cunha tese sobre Educación Sexual, cualificación sobresaliente cum laude por unanimidade do Tribunal Tese.
Creou o primeiro servizo de información sexual teléfónico para mozas no P.V. en 1989.”Telèfon Jove da Sexualitat” dependente do Institut Valencià de Joventut.
Fué Presidente da Societat Sexológica do País Valencià. Promotor, creador de diferentes Asociacións de Sexólogos e pertenceu á FESS durante máis de 10 anos.
Coordinou a área de Saúde Integral/vih-sida da FELGT desde a súa creación ata 2004.
Actualmente forma parte do Aula de Identidade de Xénero da Universidade de Las Palmas de Gran Canaria e é Vicepresidente e fundador da AUEMS (Asociación Internacional para o estudo Multidisciplinar da Sexología) nas Illas canarias. Colabora en ECOSEX e na CASA GLTB de San Bartolomé de Tirajana (Sur de Las Palmas de Gran Canaria). Foi o primeiro Coordinador Grupo LGTB PSPV-PSOE
É Director do "Espai de Sexologia" no Centre Internacional de Gandia, dependente da Universitat de València. Vogal de Saúde Sexual da Sociedade Española de Intervención en Sexología (S.E.I.S.). Vogal de Saúde Sexual e Dereitos Sexuais da Asociación Española de Antoloxía, Medicamento Sexual e Reprodutiva (A.S.E.S.A.). Coordinador Federal de Saúde Sexual e Dereitos Sexuais do CEF- PSOE.
Ten o Premio AET- Transexualia en recoñecemento á Traxectoria Profesional en Defensa do Colectivo Transexual, outorgado en Madrid no 2007. No 2008 recibiu o Premio LGTB L´Ahuir e no 2010 outorgóuselle o Premio Margalida Borràs polo seu defensa a favor da Saúde Sexual da Comunidade LGTB.
É profesor de Sexología da Universidade de Almería, Universidade de Sevilla, Universidade Camilo José Cela e da Universidade de Oviedo.
Máis información sobre Vicente na web www.vicentebataller.com


Afredo Saborido Pérez

Traballador social, sexólogo do INCISEX (instituto de Ciencias Sexológicas da Universidade de Alcalá de Henares) e terapeuta sexual e de parella por BIKO ARLOAK. Militante do CGC (Colectivo Gay de Compostela) desde 2002 a 2009. Poteriormente foi presidente de CGC e representante da federación ATURUXO (federación LGTB Galega). Durante estes anos foi cando o activismo LGTB en Santiago e en Galicia tiña unha gran actividade. Organizábase o orgullo de Galicia en Santiago cunha manifestación onde chegaron a ir 5000 persoas e unha festa que enchía a praza da Quintana.



Massioun Didier Villegas Mogollon

Massioun Didier foi activista LGTBI, de colectivos de traballo coas persoas con VIH e participo nun grupo politico LGTBI na cidade de Cali.

Ingreso no ano de 1997 no colectivo chamado Fundación Vivir Mellor actualmente chámase Apoio e solidariedade. É unha organización para persoas que viven e conviven con VIH, formando parte do grupo de auto apoio. Realizaba e promovía encontros nacionais e internacionais con persoas que vivían e convivían con VIH, sendo integrante activo da organización, axudando a persoas recentemente diagnosticas coa infección.

Para o ano 2001 integrar no grupo que se formo a través da igrexa católica, chámase Grupo LGTBI Kyron onde se facían reunións cada xoves co obxectivo de facer talleres e de charlas sobre o tema LGTBI e formación integrar ecuménica, cara a parte da parroquia da igrexa de Champagnat de cali, pero a igrexa non interviña na actividades do grupo.

Xa no 2002 comenzo a formar parte do grupo LGTBI Aguacatal onde a reunións eran os sábados coas actividades similares ao de kyron pero dándolle un diferente (non relixioso) mais de reflexión persoal e con cine-foros.

Estando nestes grupos crear unha fundación de teatro Satiricón, co obxectivo de facer obras de teatro con temas LGTBI, o cal participe durante ano e medio asistindo a talleres de preparación artística no grupo.

Outros dos grupos que se formaron na cidade de Cali, é un grupo con fins políticos, de ideoloxía de esquerda, chamado grupo Polo de Rosa, o cal era parte do movemento político Polo democrático alternativo, alí a súa función era contactar cos novos integrantes para ter unha ficha técnica de cada un e así poder levarlles a información dos sucesos actuais do grupo a través de Internet.

Como na actualidade hai mais grupos en Cali, e entre eles destaco ao grupo Xuño Unicidad (polo respecto da unicidad), o cal programaba cada ano o recital de poesía homo-erótica, con fins culturais dentro de colectivo LGTBI. Alí participaba de forma exporadica na realización deste evento e doutros eventos que eles realizaban. Foi nomeado membro honorario. Aínda hoxe continua axudando aos grupos de Colombia cando eles solicítano.

martes, 18 de octubre de 2011

“CONSTRUÍNDO AS NOSAS SEXUALIDADES. AS DIVERSIDADES SEXUAIS E A SAUDE SEXUAL"



“CONSTRUÍNDO AS NOSAS SEXUALIDADES. AS DIVERSIDADES SEXUAIS E A SAUDE SEXUAL"

II Obradoiro LGTB IESGA e 7Cores

Facultade de Dereito da Universidade de A Coruña.

MÉRCORES 26/OUTUBRO:


10:00 INAUGURACIÓN DAS XORNADAS
Chema Castrillo: Coordinador IESGA UdC
Fito Ferreiro: Coordinador grupo LGTB 7 Cores

10:15 “DA DIVERSIDADE NORMATIVA ÁS DIVERSIDADES SEXUAIS”
Vicente Bataller: Doctor en Medicina, sexólogo e membro do instituto de estudos psicosomáticos e psicoterapia médica.

11:30 DESCANSO

12:00 PROXECCION DOCUMENTAL
"MAMA, SOY TRANSEXUAL"


13:00 DIVERSIDAD Y SALUD SEXUAL
Alfredo Saborido Perez
Traballador Social,Sexologo e membro da AEPS.

14:00 XANTAR

16:30 IDENTIDADES TRANSEXUAIS; ABORDAXE INTEGRAL
Carla Antonelli: Deputada do PSOE da Asamblea de Madrid. Muller transexual activista dos dereitos LGTB.
Vicente Bataller: Doctor en Medicina, sexólogo e membro do instituto de estudos psicosomáticos e psicoterapia médica.


18:30 OBRADOIRO DE SEXUALIDADE


19:30 DEBATE COS COLECTIVOS LGTB
ALAS CORUÑA
7 CORES
NOS MESMAS
ALAS LUGO
Modera: Juan Jesús Sánchez
(Coordinador Nacional de IESGA)

XOVES 27/OUTUBRO:


10:30 DIVERSIDADE SEXUAL, REALIDADES NOUTROS PAISES.
Maurico Álvarez: Activista LGTB
Massioun Diddier: “Grupo reflexia LGTB aguacatal” Pueblo Rosa (Partido Pueblo democrático - Colombia)

11:30 GLOBALIZACIÓN DOS DEREITOS SEXUAIS.
Silvia Fraga: Voceira parlamentaria de LGTB do grupo PSdeG-PSOE
Obdulia Taboadela: Doutora en Socioloxía


12:30 IGUALDADE DE TRATO, UN NOVO PASO CARA A IGUALDADE
Mar Barcón: Voceira Municipal en A Coruña do grupo do PSdG-PSOE
Laura Seara: Secretaria de Estado de Igualdade.

13:30 PECHE

A inscripción farase a través da web da asociación www.IESGA.es //
LUGAR: FAC. DE CC. da Educación (Campus de Elviña) //
Para +info iesga@iesga.es

Descarga o Cartaz: http://goo.gl/TZpFe

+ Info

www.iesga.es
www.grupo7colores.blogspot.com

lunes, 17 de octubre de 2011

Pedro Zerolo: “Rajoy só traballa contra a igualdade”

Sexto aniversario da presentación polo PP do recurso ante o TC contra os matrimonios do mesmo sexo




O secretario de Movementos Sociais e Relacións coas ONG esixe de novo a Mariano Rajoy que retire o seu recurso ante o Tribunal Constitucional contra a lei do matrimonio entre persoas do mesmo sexo

Madrid, 29 de setembro de 2011. O secretario de Movementos Sociais e Relacións coas ONG, Pedro Zerolo, sinalou que “cada día que pasa sen que o PP retire o seu recurso contra a lei do matrimonio entre persoas do mesmo sexo, Mariano Rajoy demostra que só traballa contra a igualdade”. Cando se cumpren seis anos desde que o PP presentase o seu recurso ante o Tribunal Constitucional, Zerolo subliñou que “o PP só traballa contra a igualdade, como poñen de manifesto os seus coñecidos intentos de derrogar leis que amplían dereitos civís como a Lei de Igualdade efectiva entre mulleres e homes, a de Saúde Sexual e Reprodutiva ou a do matrimonio igualitario, entre outras”.

“Xa son máis de 20.000 parellas as que nos últimos seis anos puideron exercer o seu dereito ao matrimonio en igualdade”, subliñou o dirixente socialista. “Neste tempo, España colocouse na vangarda dos dereitos humanos e dos dereitos civís, entre outros os de lesbianas, gais, transexuais e bisexuais. Desde o ano 2005 no que se aprobou o matrimonio igualitario, son xa dez países máis os que recoñecen este dereito, así como sete estados dos EUA e México DF”, indicou Zerolo, quen engadiu que “cómpre defender as conquistas sociais ante o PP, porque os dereitos civís hai que reivindicalos, conquistalos, celebralos e agora toca defendelos”.

O responsable de Movementos Sociais volveu esixirlle ao PP que “retire o seu recurso do Tribunal Constitucional e se sume ao amplo consenso social e político que existe en España en torno ao recoñecemento do matrimonio igualitario”. Zerolo indicou que “o PP segue a ser o partido da involución en dereitos”.

martes, 11 de octubre de 2011

Manifiesto de la Alianza para la Defensa del Sistema Público de Servizos Sociales.





Vénse de presentar o Manifesto da Alianza para a Defensa do Sistema Público de Servizos Sociais, unha Alianza cuxo obxectivo é elaborar un discurso conxunto para a consolidación do Sistema Público de Servizos Sociais como cuarto piar do Estado do Benestar, porque, tal e como se indica no Manifesto, a atención ás necesidades realizada polos Servizos Sociais reduce sempre as desigualdades e a exclusión, favorece unha actividade económica, crea postos de traballo e, sobre todo, contribúe á cohesión social.
Estiven na presentación do Manifesto e deille o meu apoio, porque sempre crin no fortalecemento do Estado de Benestar, e máis aínda desde que no ano 2006 se aprobou a Lei de Dependencia. O compromiso do Goberno Zapatero coas políticas sociais sempre foi claro e traballou non só para reforzar os servizos sociais básicos, senón, ademais, para atender as novas necesidades de protección e cohesión social provocadas pola propia crise.
No Manifesto reclámase a presenza de todos os actores sociais, porque é fundamental apoiar o Terceiro Sector, xa que non só é xerador de emprego senón que xoga un papel fundamental e determinante na loita contra a exclusión e, por suposto, ten un importante papel no desenvolvemento e consolidación do Estado do Benestar. Convídote a entrar se queres: Súmate ao Manifesto!

http://www.cgtrabajosocial.es/alianza/

viernes, 7 de octubre de 2011

O GRUPO LGTB DO PSdeG-PSOE PARTICIPOU NA CONFERENCIA POLÍTICA PSOE 2011












O grupo LGTB dos Socialistas de Galicia participou xunto co grupo LGTB federal do PSOE na Conferencia Política 2011 que se desenrolou en Madrid. Traballamos activamente nas comisións de “Igualdade” e “Democracia” grupos onde se tocaba máis a fondo a realidade LGTB e a igualdade de trato. O grupo xa presentara na fase previa 21 emendas ó texto. Emendas que foron tidas en conta a maioría e algunhas transacionadas. Destacámosvos os textos máis interesantes referentes ó ámbito LGTB.



A IGUALDADE NO SÉCULO XXI


A IGUALDADE DO SÉCULO XXI É A IGUALDADE DE OPORTUNIDADES

SETE ANOS DE AVANCE SOCIAL


“A partir de 2004, abriuse unha segunda etapa de expansión, profundización e modernización dese Estado do Benestar. Púxose en marcha a Lei de Promoción da Autonomía Persoal e Atención ás Persoas en Situación de Dependencia. Ademais, nesta etapa producíronse avances moi importantes en ámbitos como a conciliación da vida persoal, familiar e laboral, a política de erradicación da violencia de xénero, ou as axudas á maternidade, avanzándose con decisión na plena igualdade dos cidadáns e cidadás, recoñecendo a diversidade, igualando en dereitos ás persoas, facéndoas fortes fronte a todo tipo de discriminación: de xénero, de orientación sexual, étnica, relixiosa, por razón de discapacidade, de idade ou calquera outra. O obxectivo marcado era facer máis iguais ós desiguais, permitindo o seu pleno desenrolo vital e ampliando os dereitos e as oportunidades de colectivos cuxa inclusión cidadá era incompleta. Todo elo, desde unha concepción moderna e avanzada da igualdade de oportunidades e de trato, dentro dun proxecto que xa é coñecido como socialismo dos cidadáns.”


Unha política social financeiramente sostible nun tempo de crise

“A diferenza da dereita, os socialistas comprometémonos a soster os grandes servizos públicos de protección social e defender unha concepción progresista e xusta dos grandes dereitos de igualdade que configuran o Estado Social e do Benestar: a educación, a sanidade, as pensións e os servizos sociais. A igualdade de oportunidades, ese novo xeito de definir a política social, só se fai posible cando os nosos mozos se enfrontan á madurez, á emancipación, á vida, en definitiva, coas mesmas posibilidades ó marxe da súa condición social, do seu sexo, da súa orixe étnica ou cultural, ou de calquera outra condición que os discrimine, incluída a discapacidade. De igual maneira, todos os seres humanos temos dereito a nosa saúde, á protección da nosa vida fronte á enfermidade oo ó sinistro nas mesmas condicións, ó marxe das nosas posibilidades económicas.”

Unha política social adaptada ás novas causas da desigualdade

“Porque, como sabemos, a igualdade de trato é unha dimensión básica do principio de igualdade, que complementa a igualación das oportunidades coa loita activa contra todo tipo de discriminación. Necesitamos medidas positivas para garantir a súa efectividade e por iso tramitaremos na seguinte lexislatura o proxecto de Lei de Igualdade de Trato e Non Discriminación que elaborou o goberno socialista. Protexeremos así a diversidade como un valor enriquecedor da sociedade española e, en particular, promoveremos medidas que corrixan e compensen a discriminación que sofre a comunidade xitana, garantindo a igualdade real de oportunidades e de trato cara os integrantes deste colectivo.”

Investir en educación, investir nas persoas

“O noso sistema educativo ha de ser capaz de formar ós cidadáns do futuro que se van mover en escenarios distintos ós do pasado. É o gran elemento para garantir a igualdade de oportunidades, a transformación social e o incremento do benestar. Un cidadán sen unha sólida formación vai ter claros riscos de exclusión. A educación tamén é vital para o benestar económico e a empregabilidade en momentos de crise económica como a actual. Non sairemos da crise só con máis e mellor educación, pero é seguro que non o faremos sen ela. Se queremos reorientar o noso modelo de crecemento económico, se queremos incrementar a competitividade e a produtividade das nosas empresas é imprescindible incrementar o nivel de formación de todos os cidadáns para responder ás novas demandas. En definitiva, para que toda a cidadanía vexa incrementada as súas posibilidades de empregabilidade.”

Garantir unha sanidade pública, universal, gratuíta e de calidade

“Reiteramos o compromiso do PSOE coas políticas de prevención do VIH, con especial esforzo en aqueles sectores poboacionais máis expostos ó VIH e no diagnóstico precoz da infección. Velaremos pola calidade da asistencia sanitaria e por asegurar o tratamento das persoas con VIH e con SIDA fomentando o respecto dos dereitos humanos das persoas con VIH loitando fronte ó estigma e a discriminación que sofren estas persoas. Impulsaremos programas de formación en saúde sexual para profesionais sanitarios, incluíndo os aspectos relativos á saúde sexual en todos os plans integrais de saúde, e fomentaremos a sexoloxía no ámbito académico e profesional.”


DEMOCRACIA

Reformas tamén para impulsar o recoñecemento de novos dereitos cidadáns. Nos últimos anos os gobernos socialistas converteron a España nun referente internacional na ampliación dos dereitos civís e a loita contra a discriminación por motivo de orientación sexual e identidade de xénero. Estes profundos cambios no recoñecemento da igualdade e a diversidade trouxeron consigo outros aspectos que requiren de máis acción política comprometida e máis reformas tanto no ámbito social como no xurídico. Debemos seguir impulsando estas iniciativas que poñen de manifesto o noso firme compromiso coa igualdade, os dereitos civís e a diversidade, e sinalan as nosas profundas convicións ante unha dereita que se opuxo de fronte a calquera avance e recoñecemento de dereitos neste ámbito e que mantén recorrida ante o Tribunal Constitucional a lei que recoñeceu o matrimonio entre persoas do mesmo sexo.

Asegurar a primacía da política, e dos seus valores, é tamén mellorar a súa eficacia. Redistribuír é un valor xusto e solidario, pero é tamén un principio de eficacia nun modelo social; prover de bens públicos a toda a cidadanía é un valor, pero é do mesmo xeito un factor eficaz de avance colectivo. A política e as institucións do Estado encontran o seu fundamento precisamente na súa tarefa de garantía deses dereitos, por encima das condicións de cada un.

Propoñemos, pois, unha democracia máis directa, activa, participativa e comprometida cos cidadáns. Unha democracia con institucións efectivas, áxiles e atentas ás necesidades cidadás. Unha democracia orientada á satisfacción de dereitos. Unha democracia, tamén, que busca equilibrios, integración de vontades, vocación de consenso.

Unha democracia en definitiva que escoite máis, que dialogue máis que actúe mellor.

O recoñecemento de dereitos nun contexto de restricións

“O actual contexto económico obriga a revisar as prioridades na acción das institucións e as administracións públicas, e obriga tamén a actuar do modo máis eficaz, aproveitando ó máximo os recursos dispoñibles. A crise lévanos a cambiar a forma de actuar das administracións.

Pero a crise non pode significar a renuncia á función fundamental das institucións públicas, o recoñecemento e garantía dos dereitos cidadáns. Especialmente porque a crise afecta e golpea con maior forza a quen máis necesidade ten de acceder a eses dereitos e ás prestacións que conlevan.

Certamente, o primeiro compromiso debe ser o mantemento dos dereitos hoxe xa recoñecidos, e do nivel de calidade alcanzado na súa satisfacción. A historia da nosa democracia é a da ampliación dos dereitos da cidadanía, o seu nivel de cobertura e a calidade na súa prestación. Un proceso predicable dos dereitos cívicos ou políticos, pero tamén, e moi especialmente, dos dereitos sociais. Sanidade, educación e prestacións sociais coñeceron en España un necesario desenrolo en contido e acceso ós mesmos.

As dúas últimas lexislaturas continuaron con este proceso: coa xeración de novos dereitos sociais como a atención á dependencia, inda no seu momento de instrumentación inicial, a mellora das prestacións sociais e familiares, novas prestacións sanitarias ou as axudas vinculadas ó desemprego; pero tamén co avance noutros ámbitos de dereitos cidadáns: desde os elementos transversais incluídos na lei de igualdade entre mulleres e homes ás novas regras do dereito de familia en materia de matrimonio, separación e divorcio, adopción ou acceso ó rexistro civil, así como o dereito ó voto dos inmigrantes nas eleccións municipais.”

domingo, 25 de septiembre de 2011

DIA DA VISIBILIDADE BISEXUAL





O 23 de setembro, celébrase en todo o mundo o Dia da Visibilidade Bisexual xa que a bisexualidad é poucas veces entendida e a bifobia segue moi arraigada nesta sociedade debido á invisibilidad e aos prexuízos dunha sociedade onde se vanaliza todo aquilo relacionado coa sexualidade.
Maduramos como sociedade, xa non nos dá medo falar de sexualidade pero seguimos entendendo o mundo en termos dicotómicos: home-muller, homosexualidadheterosexualidad; pero existen outras relidades que non se axustan a isto e que son rexeitadas por descoñecemento..

Outro 23 de setembro máis, o Grupo LGTB de los Socialistas de Galicia, unímonos a outros moitos lugares, baixo a convocatoria do Día Mundial da
Visibilidade Bisexualidad, para recordar que o mundo non se pinta só en dúas cores, non todo é branco ou negro? Non só aquí en Galicia, desde Gandia e Asturias, Valencia, Canarias e Murcia, tamén Gran Bretaña, Francia, Suíza, Estados Unidos, México, Sudáfrica, Australia ou Israel, hoxe volvemos insistir que debemos superar os sistemas dicotómicos, a imposición do desexo nun ou outro xénero. Deixemos de lado os mitos, os prexuízos e os tabús que rodean a esta realidade.
A bisexualidad non é homosexualidade secreta, nin heterosexualidad escondida, é outro camiño da expresión afectivo-sexual. Os e as bisexuais sentimos atracción sexual, emocional e/ou romántica cara a persoas de distinto xénero e/ou sexo, non necesariamente da mesma xeito, ao mesmo nivel, ou coa mesma intensidade.

Desde Galicia reclamamos unha sociedade libre de bifobia; porque o
medo, o rexeitamento e a violencia contra as persoas bisexuais existe. Pero tamén é bifobia cando se dubida da lexitimidade da nosa orientación. É bifobia cando se nos invisibiliza. É bifobia cando as administracións crean programas de atención de persoas lesbianas, gais e transexuais e esquécense da atención ás persoas bisexuais. Tamén é bifobia cando se nos trata como a persoas indecisas ou se nos identifica con condutas que nada teñen que ver coa nosa realidade: como a promiscuidade, a infidelidade ou a transmisión de ITS.

Precisamente o ano en que se cumpren 30 anos dos primeiros casos diagnosticados de SIDA, queremos facer memoria e recodar a amigos, amigas, familiares e amantes que xa non están e insistir unha vez máis que o VIH non entende de orientacións sexuais, só de prácticas de risco. Unha vez máis insistimos no crecemento da infección no noso país. E por iso reclamamos ás administracións públicas que non se manteñan á marxe deste problema de saúde pública e acheguen recursos e investimentos en saúde e non usen a escusa da crise para facer uso do tijeretazo na prevención do VIH nin nos tratamentos, a atención sanitaria e o apoio a quen vivimos co virus. As institucións non poden pasar por alto que están hipotecando a saúde da cidadanía.

É moi importante que non se caia no prexuízo cara ao descoñecido. O respecto ás persoas debe ser a premisa a seguire a informació o camiño cara ao entendemento para a integración e igualdade plena de calquera minoría.
Desde o Grupo LGTB 7 Cores traballaremos para que a sociedade teña unha
visión máis real e máis xusta sobre a orientación bisexual. Pola nosa banda seguiremos traballando para erradicar a bifobia existente.

lunes, 12 de septiembre de 2011

MIL RAZONES por Isaac Gonzalez













Llevamos media vida viendo películas en la tele en las que un chico se arrodilla delante de una chica y le dice ¿te quieres casar conmigo?; es una imagen que ya tenemos metida en nuestra memoria y parece que está como en el guión por el que algún día habrán de discurrir nuestras vidas. Bueno, mejor dicho, vuestras vidas, las vidas de las personas heterosexuales… hace pocos años que la sociedad nos empezó a tener en cuenta y no sin poco protestar, se fue haciendo un hueco en la “normalidad” de la gente esa imagen en la que un chico pedía matrimonio a otro chico o una chica se lo pedía a otra chica…

Esto se pudo dar gracias a que hay países, como el nuestro, que dieron el paso a reconocer la igualdad legal de las personas homosexuales. Hace ya cinco años que mi chico y yo subimos la escalera del palacio de María Pita de nuestra ciudad a dar el “sí quiero” y parece que fue ayer. Parece que cada vez a menos gente le extraña y que cada vez surgen menos recelos en la sociedad a los cambios habidos en esa institución.



Pero bueno, dejémonos de rodeos, este artículo venía a cuento de una sensación extraña que viví have unos días con unos buenos amigos; que me trajo a la cabeza, las razones por las que uno toma la decisión de dar ese paso; de contraer matrimonio.



Todos vivimos ese hormigueo en el estómago que se produce en ese momento en que lo pides o te lo piden, es algo muy especial; esa incertidumbre, ese.. ¿le hará ilusión? ¿será demasiado pronto? ¿se asustará? Todas esas miles de preguntas que se nos pasan por la cabeza y a las que ahora las personas homosexuales hemos de añadir ¿nos dejará el próximo gobierno?. Sí amigos, porque aunque parezca increíble esa pregunta se ha unido ha nuestras vidas en los últimos meses. Suena raro que un programa electoral se base en impedir que mi chico y yo junto con nuestras dos madres subamos de la mano la escalera que conduce al salón de plenos municipal para, delante de nuestros amigos y familia, darnos el “sí, quiero”, pero por desgracia es así.



Cuando el pasado junio se casaron nuestros amigos Mau y Migui, nuestro amigo óscar saltó como un verdadero cohete para coger el ramo que lanzó Mau, para a renglón seguido hincar su rodilla en la hierba y pedirle a Jose; su novio, si se quería casar con él. Fue algo simbólico porque éramos muchos los que ya sabíamos que tenían ganas de dar ese paso, pero fue como el simbolismo que faltaba y una plasmación de esa imagen colectiva que todos tenemos y que comentaba al inicio.

Después de ese paso viene lo más difícil, escoger restaurante, fotógrafo, fecha…. Vamos ¿qué os voy a contar? Y sobre todo, lo peor, el dinero para llevarlo a cabo. Es por este último motivo, que Jose y Óscar habían decidido retrasar la boda al año siguiente y dedicar los ingresos de este año a acabar la reforma de su piso. Todo eso es lo normal, es lo que haría cualquier persona “normal”, salvo que hubo un momento en que pensaron ¿y si el año que viene no nos dejan casarnos?. Es por ello, que y según palabras textuales de uno de ellos “debido a la situación política”, fueron al juzgado y contrajeron matrimonio dejando el boato y la celebración para momentos más propicios.

Unos días atrás nos liaron a varios amigos para una barbacoa y al acabar de comer nos lo dijeron. Fue muy bonito pero al mismo tiempo fue duro, fue muy duro ver que ,cuando todavía mucha gente de este país aún no ha reunido valor para decirle a su familia que va a contraer matrimonio con una persona de su mismo sexo, haya alguien que base su estrategia para llegar a la Moncloa en destruir los derechos de una parte importante de nuestra sociedad.

Hay veces que uno piensa: ¿todo lo que llevamos luchado no sirve de nada?


Isaac Gonzalez