jueves, 20 de agosto de 2009

Colombia Diversa, exemplo de boas prácticas



En días recentes, Colombia Diversa recibiu un recoñecemento moi afagador e grato para o seu equipo de traballo, os seus amigos e colaboradores: foi destacada como un dos vinte principais exemplos sobre a promoción dos dereitos humanos LGBT en 2009, no mundo, especialmente polo seu traballo á fronte do recoñecemento das parellas do mesmo sexo. O anuncio destes exemplos, levouse a cabo na Segunda Conferencia Internacional de Dereitos Humanos LGBT, que tivo lugar en Copenhague, Dinamarca, do 27 ó 29 de xullo de 2009 e rematou coa publicación dun Catálogo das Boas Prácticas.

“Énchenos de orgullo este recoñecemento, así como estar ó lado de moitas iniciativas positivas no mundo, pero tamén preocúpanos a ausencia de exemplos de boas prácticas en moitos países onde inda a lesbianas, gays, bisexuais e transxeneristas se lles negan todos os seus dereitos, incluso o de expresarse con liberdade.”

Marcela Sánchez Buitrago - Directora


Nova campaña de torturas e asasinatos contra homosexuais en Iraq


A ONG internacional de dereitos humanos Human Right Watch (HRW) publicou este luns un informe que denuncia as torturas e asasinatos que durante estes anos sufriron “centos” de homosexuais en Iraq. A organización atribúe os brutais asasinatos ó denominado Exército do Mahdi, unhas milicias ultrarrelixiosas vinculadas ó clérigo radical chií Moqtada Sadr. O informe recolle declaracións de testemuñas e supervivintes que acusan ademais ás autoridades do país de facer a vista gorda e incluso cooperar coas milicias.


Nun informe titulado “Queren exterminarnos. Asasinato, tortura, orientación sexual e xénero en Iraq” a ONG internacional Human Right Watch (HRW) denunciou este luns que centos de homosexuais iraquís foron torturados e asasinados durante este ano de xeito brutal. O informe atribúe os asasinatos ás milicias chiíes coñecidas como Exército do Mahdi e advirte de que en moitas ocasións son os propios familiares dos gays quen os delatan apelando á “honra” da familia.

Colaboración das forzas de seguridade

As declaracións de testemuñas e supervivintes das torturas que recolle o documento acusan ademais á policía e ás forzas de seguridade iraquís de cooperar coas milicias armadas, arrestando a sospeitosos de ser homosexuais e entregándoos. Noutros casos, a policía simplemente mira cara outro lado e non fai nada para impedir estes abusos, pese a que ningunha lei tipifica como delito a homosexualidade en Iraq.

"Por freo ós abusos"

Por isto, HRW insta no seu informe ó Goberno iraquí a “actuar de forma urxente para por freo ós abusos das milicias e castigar ós culpables”, e lembra que “facer a vista gorda ante as torturas e os abusos poñen en perigo os dereitos e a vida de todos os iraquís”.

Dereito Internacional e sharia

A organización insistiu tamén en que o Dereito Internacional prohibe expresamente toda forma de tortura e de trato inhumano e defende o dereito á vida de todas as persoas. En canto á sharia, a lei islámica, HRW apuntou que esixe que se respecte a legalidade, as probas e a intimidade dos musulmáns.

"Remedio" contra a perda de "virilidade"

Segundo o testemuño dun dos milicianos que recolle o informe, as actuacións contra a comunidade homosexual están xustificadas porque son un “remedio” contra a transformación dos homes iraquís en persoas “afeminadas”. Ó seu xuízo, o feito de ser gay é “unha ameaza para a virilidade dos iraquís”.

Testemuños
As testemuñas que falaron para a ONG narran arrepiantes declaracións das torturas sufridas por eles mesmos ou por coñecidos, que inclúen mutilacións, violacións, insultos, golpes e toda clase de torturas.

Admítese por primeira vez en España unha querela laboral por inxurias homófobas



Admítese por primeira vez en España unha querela laboral por inxurias homófobas



O Xulgado de Instrución número 33 de Barcelona admitiu a trámite a primeira querela presentada en España por unha parella de homosexuais contra a empresa na que traballaban polos presuntos delitos de inxurias homófobas e revelación de segredos.
No auto, a maxistrada Silvia López Mejía considera que poden ser "constitutivos de delito" os feitos da querela presentada polo despacho catalán Aequo Advocats contra da multinacional austríaca de loxística e transportes Gartner KG e dous dos seus directivos.
Segundo a querela, un dos executivos de Gartner KG en Barcelona someteu supostamente a un trato vexatorio ós dous homosexuais e chegou a escribir un correo electrónico á central de Austria na que os cualifica de "enfermos" e insta a despedilos.
Nese correo, que foi atopado na impresora polos traballadores e consta incorporado á querela, o directivo recoñece "tido o pracer de ler os seus correos privados de incrible contido guarro" e afirma que os dous empregados "teñen que desaparecer custe o que custe", de acordo coa tradución feita do alemán no documento aportado ó Xulgado.
Preguntado por Efe, un dos directivos de Gartner KG contra os que se dirixe a querela negou ter un "trato despectivo" cos seus ex traballadores e asegurou que co recurso á vía penal e as actuacións emprendidas por despido ante os Xulgados do Social buscan "obter o máximo rendemento en canto á indemnización".
"Se fora homófobo non aguantaría dez anos en Barcelona", declarou o directivo austríaco, que asegurou ter moitos amigos homosexuais e mostrouse convencido de que tanto el como a súa empresa demostrarán que as "acusacións están fóra de lugar" e que os seus ex empregados "esaxeraron moito" e merecían estar fóra de Gartner KG pola súa actuación non profesional.
A primeira vez en España
En calquera caso, trátase da primeira querela admitida a trámite en España por inxurias homófobas, como testemuña o presidente da Federación Estatal de Lesbianas, Gays, Transexuais e Bisexuais (FELGTB), Antonio Poveda, que sinala que esta actuación "destapa unha discriminación que, inda que non se ve, existe".
Poveda, que felicitou á parella por "atreverse a denunciar", lembrou que a maioría de homosexuais que son despedidos pola súa orientación sexual só acoden ós Xulgados do Social para tentar que se declare nulo ou improcedente o despido e só nuns poucos casos recorreuse á xurisdición penal.
"A dificultade radica en probar o comportamento humillante e discriminatorio", sinala o avogado penalista David Aineto, pertencente ó despacho Aequo Advocats, que representa ós dous querelantes.
No seu caso, destaca que as humillacións quedaron plasmadas presuntamente no correo enviado polo directivo a outro executivo da central austríaca, no que ademais lle fai partícipe da violación do segredo das comunicacións privadas dos seus dous traballadores.
"Dicir que un compañeiro de traballo é homosexual non é inxurioso, chamalo enfermo e procurar o seu despido por esta causa sí", sinala a querela.

lunes, 17 de agosto de 2009

Un xulgado de Barcelona deberá autorizar a cirurxía de reasignación de sexo dunha menor, algo que a FELGTB considera incomprensible



Un xulgado de Barcelona decidirá se autoriza a cirurxía de reasignación de sexo a unha rapaza transexual de 16 anos de idade. A rapaza, que naceu con sexo biolóxico masculino, conta co apoio dos seus pais e o aval dos especialistas, e xa fai máis dun ano e medio que comezou o tratamento hormonal. Nun comunicado de prensa, a FELGTB definiu de incomprensible esta situación e pide que se respecte a identidade sexual dos menores.
“Non comprendemos o motivo polo que, ante un caso claro no que tanto a afectada, como os seus médicos e os seus pais consideran preciso acudir á cirurxía de reasignación de sexo, é un xuíz o que decide sobre a operación”, reza o comunicado. “Dende a FELGTB queremos lembrar que a cirurxía de reasignación de sexo para as persoas transexuais non é un capricho (…) Esta contrastado cientificamente que, de non levarse adiante, as persoas transexuais sofren un tremendo estrés, chegando a automedicarse ou a mutilarse se non reciben a atención sanitaria integral que precisan. Asemade, os estudos determinan que canto antes se leve adiante o tratamento sanitario integral, incluíndo a cirurxía de reasignación de sexo, a persoa goza dunha maior saúde física e psíquica e maior integración social posteriores”.
“Por se-la cirurxía de reasignación de sexo unha necesidade sanitaria tan básica non entendemos a súa xudicialización nos menores de idade que contan co apoio dos seus pais e dos seus médicos, engadindo complicacións e demoras que prexudican o libre desenrolo da personalidade”, continúa o comunicado. A FELGTB remítese á Lei 41/2002 reguladora da autonomía do paciente.
A Lei 41/2002, impulsada no seu momento polo entón Goberno do PP, establece que “cando se trate de menores non incapaces nin incapacitados, mais emancipados ou con dezaseis anos cumpridos, non colle prestar o consentimento por representación” (é dicir, é o propio interesado o que presta o consentimento para o procedemento de que se trate). En todo caso, a lei establece que “en caso de actuación de grave risco, segundo o criterio do facultativo, os pais serán informados e a súa opinión será tida en conta para a toma da decisión correspondente”.
Para Mar Cambrollé, coordinadora da Área Trans da FELGTB, “se eu coma persoa adulta podo solicitar unha atención sanitaria integral que inclúe a cirurxía de reasignación de sexo, non entendo por que unha rapaza de 16 anos, que ten o apoio dos seus pais e unha recomendación sanitaria, tenlle que pedir permiso a un xuíz para recibir dita atención. Se dito tratamento é preciso segundo os médicos, os pais e a moza e non pon en risco a vida da persoa que o recibe ¿por qué nestes casos hai que pedir permiso a un xuíz e en infinidade doutras operacións ou tratamentos non? ”.

martes, 11 de agosto de 2009

O GOBERNO RETIRARÁ OS CRUCIFIXOS DAS ESCOLAS PÚBLICAS









Colexios públicos sen símbolos relixiosos. É a idea que o Goberno socialista pretende materializar coa Lei de Liberdade Relixiosa, unha iniciativa que tomará forma logo do verán. Onte o ministro de Xustiza, Francisco Caamaño, explicaba nunha entrevista a Europa Press que a aposta do Executivo é facer “un claro deslinde entre o fenómeno relixioso e o espazo público e a laicidade do Estado”. “A nosa idea é que nos colexios públicos non exista ningún símbolo relixioso, pero se resulta que hai algún patrimonio histórico e é un centro público, se ten valor histórico-artístico, no poderá destruírse”, engadiu Caamaño.
Para o ministro, é preciso “dar un paso adiante” na laicidade para evitar a “confusión entre as funcións públicas estatais e as relixiosas”. O titular de Xustiza, pola contra, matizou apuntando que “hai cousas que son perfectamente razoables nunha sociedade como a española, onde o sentimento relixioso ten un peso, unha dimensión e onde se viven moitos elementos relixiosos como os beléns”, que terán cabida na norma.
Diversidade de credo
Tal como indicou Caamaño, a lei non impedirá que “un alumno leve un pequeno crucifixo”, mais tamén permitirá ós nenos de relixión musulmán ou xudía “comer de maneira distinta” se o desexan. “Eu non lle podo dar de comer distinto que ós demais porque este é un servizo público para todos, pero polo menos lle podo permitir baixo a responsabilidade dos pais que leve a súa propia comida e se sente no comedor escolar”, aclarou. Os centros privados, asemade, poderán manter a vertente relixiosa como ata o de agora.
Regular a liberdade de conciencia
En canto a datas, o ministro apuntou “ó inicio quizabes do vindeiro período de sesións” como prazo para remitir ás Cortes o proxecto de lei. Trataríase de “regula-la liberdade de conciencia por primeira vez”, de modernizar o rexistro de organizacións relixiosas, e de incorporar a ordenamento xurídico a xurisprudencia que os tribunais españois foron ditando en cuestións como “a relixión no Exército, nos hospitais e nas escolas”.
Rexeitamento da prensa…
O anuncio, como era de agardar, xa colectou os reproches da prensa máis conservadora. O diario ABC, por exemplo, asegura que “se o PSOE quere manter unha relación razoable cos católicos españois, chega e sobra con cumprir a Constitución” que oferta “pautas inequívocas” afastadas da “política laicista”. “O respecto á conciencia individual non esixe unha equiparación sen sentido en termos estritamente democráticos entre unha e outras crenzas relixiosas”, insiste o rotativo no seu editorial. “Estamos outra vez ante un xesto do Goberno cara os sectores radicais” que “suscita o rexeitamento dunha gran maioría dos cidadáns”, conclúe.
…cavernaria
A súa vez, La Razón dedica o seu solto editorial ó asunto para observar que “sería aconsellable que o Ministerio non se deixe levar por un entusiasmo laicista e fose máis mesurado e didáctico para que esta Lei de Liberdade Relixiosa non se converta nunha nova polémica”. Segundo este xornal, o Goberno está “outra vez á carga” tras aparca-lo debate relixioso.

lunes, 10 de agosto de 2009

INTOLERANCIA LGTB : O INIMIGO NA CASA


Estamos cansados. Cansados de que os propios gais cualifiquen a outros semellantes de non aptos para dar a cara publicamente porque dan mala imaxe do colectivo. Cansos. E moito. E ademas cansados de que algún deles veña de madrid a tentar dicirnos como debemos ser. Agora que o PP volve gobernar Galicia, veñen os mozos de Colegas para dicirnos que temos que ser homosexuais e transexuais dignos, calados e vivir sen dar a nota. Pero realmente non nos engañades, sabemos cales son as vosas intencións.

Cansados porque con isto de que cada vez estamos máis normalizados, hai moitos homosexuais que só dan por bo o tipo de gai mimetizado cos heteros. Isto é, que non chama a atención por ter pluma ou facer pública de maneira ostentosa a súa condición sexual. Porque claro, os heteros poden pensar que todo o monte é orégano e iso dá moito medo.

Estas actitudes son herdanza da obrigada etapa no armario. De cando nos daba pavor que se soubese que eramos gais e mirabamos con receo á mariquita do pobo, que levaba camisa de flores e movía o cu pola praza, non fose ser que abrise a porta do roupeiro e sacásenos dunha patada. Confusión. Iso é o que hai.

Confúndese normalización con mimetización. Cando saín do armario quería que a sociedade me aceptase tal e como son e, polo tanto, poder comportarme libremente en todo momento e cos mesmos dereitos que calquera outro español. Iso é normalización.

Pero hai moitos que optan por mimetizarse, é dicir, converterse nun hetero máis aos ollos destes. En definitiva, deixar de ser o que un é para converterse en ¿normal?, termo perigoso onde os haxa. Opción respetable como outra calquera, sempre que nesa mimetización non se inclúa o de coller as pedras do camiño e tirarllas aos gais que optan polo plumerío ou que, simplemente, sáelles de forma natural.

¡Canto dano fixo Boris Izaguirre ao colectivo! Dano. Manda collóns. Coma se Boris non contribuíse máis que ninguén no noso país a demostrar que se pode un baixar os pantalóns e falar de frivolidades, ao mesmo tempo que se é un escritor serio.

Preferimos que a nosa televisión estea chea de Jesús Vázquez, o para moito gai perfecto: guapo, comedido, casado, solidario e correctísimo nas súas formas. Coma se tampouco demostrase que se pode ser todo iso mentres presenta un programa e unha petarda noutras situacións.

Tanto Boris como Jesús teñen a liberdade de ser como queren ser ou como os seus personaxes televisivos déixanlles. Nin un é mellor gai que o outro, nin o outro que o un. Simplemente por unhas determinadas circunstancias foron pioneiros no noso país niso de mostrar a súa homosexualidade nos medios de comunicación. E aínda que cada un deles fíxoo de forma diferente, ambos contribuíron á nosa normalización moito máis que todos os políticos.

Agora, mentres que os gais mimetizados aplauden a Jesús e apedrean a Boris, as mariquitas, as que de toda a vida no pobo foron vítimas de insultos porque levaban camisas de flores e movían o cu pola praza, non só teñen que fuxir dos prexuízos dos heteros intolerantes, senón que tamén teñen que esquivar as pedradas dos gais mimetizados, cuxo mimetismo non é só social, senón tamén en intolerancia.

Preferimoso, sen dúbida, aos gais libres, antes que aos mimetizados. Porque estes si que nos fan dano ao colectivo.

Sexamos libres e tolerantes. Libres para que cada un poida ser como é. Tolerantes para aceptar os de al lado que, ao final, non adoita ser moito peor nin mellor que un mesmo. E, sobre todo, encarguémonos cada un de dar a imaxe que queremos de nós mesmos e deixemos de discriminar á mariquita que leva camisas de flores e move o cu pola rua. Ademais de que cremos que todos levamos unha dentro.


jueves, 6 de agosto de 2009

A SUBDELAGACIÓN DO GOBERNO DE ALACANTE REVOGA A ORDE DE EXPULSIÓN DUN TRANSEXUAL ARXELINO.


A subdelegada do Goberno en Alacante, Encarna Llinares, anunciou hoxe que anulou" a orde de expulsión do transexual alxerino, que estaba internado no centro de Valencia, tras "ver os argumentos" expostos polo avogado do mozo transexual, no xuízo celebrado o pasado 13 de Xullo .

Tras gardar cinco minutos de silencio polos últimos casos de violencia de xénero, Encarna Llinares indicou, preguntada polos medios de comunicación, que onte mesmo asinou a revogación da orde de expulsión deste mozo.

Así mesmo, lembrou que "o primeiro" que se dixo sobre este asunto é que se seguiu escrupulosamente a Lei" e que o letrado "non remitira ningún recurso á Subdelegación, que é como se deben facer as cousas, polos trámites ordinarios, mediante a presentación dun recurso á Subdelegación".

Finalmente, a subdelegada do Goberno resaltou que "o avogado fixo este recurso e, vendo os argumentos" que expuña, anulou a orde de expulsión onte mesmo".

Pola súa banda, o letrado do mozo, Enrique Cutillas, expresou a Europa Press a súa "satisfacción" ao coñecer a noticia e que xa se lle anticipou que a administración, que ten potestade para revogar actos administrativos, ía utilizar esta vía.

Neste sentido, explicou que no recurso presentado pediu a "revogación da orde de expulsión" por un "prexuízo irreparable" para o seu defendido no caso de que levase a cabo, xa que a súa volta a Alxeria, segundo dixo, "poría o perigo a súa integridade" polo tratamento legal da transexualidad, porque no seu país "non podería vivir" tal e como elixiu.

Ao seu modo de ver, é "unha boa noticia" que levará a saída do seu defendido do Centro de Internamento de Valencia e que a partir de agora poida tramitar a súa regularización en España a través do "réxime xeral", o que deixa fose a necesidade de pedir asilo porque o mozo carece de sanción por parte da administración.

Así, Cutillas explicou a Europa Press que o mozo terá que "acreditar o seu arraigamento" en España e un contrato laboral, aínda que tamén podería presentar un informe de Servizos Sociais que lle eximiría deste último punto.

Os feitos remóntanse a xullo do pasado ano, cando se decretou a súa expulsión do país. Posteriormente, o pasado 7 de xaneiro, tras ser detido polos mesmos motivos, o xulgado de Instrución número 1 de Alacante acordou o internamento proposto pola Policía, ao que non se negou o fiscal.

Cutillas recorreu a medida xudicial de internamento, que agora queda sen efecto, e ao mesmo tempo tamén presentou un recurso ante a Subdelegación do Goberno pedindo a revogación do acto administrativo da orde de expulsión. Os motivos alegados foron que se lle podería causar un "prexuízo irreparable" polo tratamento legal que recibe a condición sexual do seu cliente. De feito, actualmente a homosexualidade alí está recollida legalmente como delito.